Mamy dziecko i co teraz? Rola mężczyzny i kobiety w początkowej fazie rodzicielstwa

Pojawienie się nowego członka rodziny zmienia w życiu dosłownie wszystko. Przez pierwsze miesiące po narodzinach dziecka życie kręci się głównie wokół niego. Opieka nad dzieckiem jest bardzo absorbująca – wymaga siły i cierpliwości.

Najlepiej, by każdy z rodziców po równo zaangażował się w jego wychowanie. Wyidealizowane wyobrażenia o szczęśliwym rodzicielstwie często są powodem lęków niedoświadczonych jeszcze rodziców. Obawy związane z wychowaniem dziecka odczuwa większość rodziców, którzy zastanawiają się, jak podołać wszystkim obowiązkom związanym z opieką nad dzieckiem, czy wystarczy im cierpliwości i czy będą wiedzieć, jak w danej sytuacji się zachować.

By poradzić sobie z lękiem, należy zaakceptować swoje uczucia, zaufać intuicji i instynktowi. Rodzicielstwo oparte na bliskości to najstarszy ze sposobów opieki nad noworodkiem. To styl wychowania, którego podstawą jest zapewnienie dziecku bliskości, reagowanie na jego potrzeby, wzajemny szacunek i bycie czułym rodzicem.

Rodzice powinni także dbać o siebie nawzajem, wpierać się i w miarę możliwości dzielić obowiązkami. Warto, by przy uwadze skupionej niemal w całości na najmłodszym członku swojej rodziny, pamiętali także o własnych potrzebach – o regularnym odżywianiu i w razie potrzeby o suplementacji, o śnie i odpoczynku. Wszak dziecko potrzebuje rodziców, którzy mają zdrowie i energię, by się nim zajmować.

Rodzice mają duży wpływ na stosunek dziecka do otaczającego świata. Zapewniają mu poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji. Jednak to, co dziecku „daje” mama, różni się od tego, co może „otrzymać” od taty. Do prawidłowego rozwoju emocjonalno-społecznego dziecku potrzebna jest obecność obojga rodziców.

Im niemowlę potrzebuje większej opieki, tym matka odgrywa większą rolę w jego życiu. Po porodzie dziecko rozpoznaje mamę, słysząc jej głos i rytm serca, który pamięta jeszcze z życia płodowego. To w jej ramionach najszybciej się uspokaja i czuje się bezpiecznie. To matka zaspokaja potrzeby biologiczne, psychiczne, opiekuńcze i społeczne. Wspiera, motywuje i pomaga pokonać trudności. Obecność mamy wpływa na poczucie własnej wartości dziecka. Kluczową rolę już od pierwszych dni życia odgrywa kontakt fizyczny i emocjonalny. Karmienie piersią jest elementem zjednoczenia emocjonalnego. Wspiera kształtowanie i wzmacnia więź między matką a dzieckiem. Bliskość matczynego ciała daje poczucie bezpieczeństwa, uspokaja i wzmaga odruch szukania pożywienia.

Brak bliskiej relacji między matką a dzieckiem może doprowadzić do poważnych konsekwencji, np. do choroby sierocej. Choroba sieroca czyli poczucie porzucenia, wiąże się z uczuciem silnego lęku, zaburzeniami snu, brakiem apetytu czy brakiem kontaktu wzrokowego.

Współcześni ojcowie już od momentu narodzin biorą czynny udział w życiu dziecka. Przynosi to wiele długofalowych korzyści – dziecko staje się bardziej otwarte na bodźce z otoczenia i bardziej asertywne. Tata zapewnia poczucie bezpieczeństwa i buduje pewność siebie.

Choć w początkowym okresie życia niemowlę potrzebuje bardzo bliskiej relacji z mamą, która zaspokaja wszystkie jego potrzeby, to wraz z rozwojem fizycznym i poznawczym tata odgrywa coraz ważniejszą rolę w życiu dziecka. Sama obecność jest jednak niewystarczająca. Kluczowe jest zainteresowanie i zbudowanie niepowtarzalnej więzi między ojcem a dzieckiem.

Tata już od pierwszych dni życia powinien włączać się w pielęgnację noworodka, która pomoże zbudować bliską relację z dzieckiem, zapewni mu poczucie bezpieczeństwa i wzmocni poczucie własnej wartości. Ważny jest bezpośredni dotyk – noszenie na rękach, przytulanie, ubieranie. Noworodki, które spędzają dużo czasu z ojcem, są bardziej rozwinięte społecznie w porównaniu do tych, które takiego kontaktu zostały pozbawione. Dzieci stają się bardziej samodzielne, lepiej rozwijają się pod względem intelektualnym i ruchowym.

Jeszcze do niedawna role kobiety i mężczyzny były podzielone. Mama zajmowała się wychowaniem dziećmi, a tata zarabiał na życie rodziny – często był nieobecny w życiu dziecka, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. Jego rola była dość przedmiotowa.

Ojciec nie rozmawiał o uczuciach, emocjach czy empatii. W ostatnich latach rola mężczyzny zmienia się coraz bardziej. Jest obecny w życiu i wychowaniu dziecka. Często wspiera partnerkę w wykonywaniu domowych obowiązków. Jest stabilizacją rodziny. Współcześni ojcowie bardziej świadomie i odpowiedzialnie przygotowują się do nowej roli. W aktywny sposób chcą towarzyszyć dzieciom w ich codziennym życiu.

Pobierz infografikę