Objawy poronienia Objawy poronienia / iStock

Objawy poronienia. Jak rozpoznać poronienie?

Poronienie, według definicji, jest przedwczesnym zakończeniem ciąży przed upływem 22. tygodnia ciąży. Według statystyk do poronienia dochodzi nawet w co piątej ciąży. Jak rozpoznać poronienie? Jak do niego dochodzi? Na nasze pytania odpowiada lek. Krzysztof Kucharski, ginekolog z CMD.

Spis treści:

Jak dochodzi do poronienia?

Do poronienia dochodzi w ok. 20 proc. ciąż. Najczęściej w jej pierwszych tygodniach. W związku z tym wiele kobiet nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, że poroniło.

Najczęstszą przyczyną poronień jest nieprawidłowy rozwój zarodka (np. wady genetyczne). Może to być nawet 60-70 proc. wszystkich przypadków. Innymi rzadszymi przyczynami są: infekcja, zakażenia, zaburzenia hormonalne – np. niedomoga lutealna, schorzenia takie jak: mięśniaki czy polipy w jamie macicy – wyjaśnia lek. Krzysztof Kucharski, ginekolog z Centrum Medycznego Damiana.

Poronienia samoistne – jak rozpoznać?

Poronienie samoistne to utrata ciąży przed upływem jej 22. tygodnia. Dochodzi do niego bez pomocy lekarza, z przyczyn naturalnych. Specjaliści wskazują, że poronienia samoistne dzielimy na: poronienia zupełne oraz poronienia niezupełne.

Jeśli chodzi o poronienia zupełne, dochodzi do nich w pierwszych tygodniach ciąży, do ok. 12. tygodnia. Statystyki wskazują na fakt, że do zdecydowanej większości wszystkich poronień (ok. 80 proc.) dochodzi właśnie w pierwszym trymestrze ciąży.

O poronieniu niezupełnym mówimy natomiast, gdy dochodzi do niego później, po 12. tygodniu ciąży. W tym wypadku fragmenty jaja płodowego najczęściej pozostają w macicy, co powoduje, że należy ją oczyścić. Lekarze zlecają wtedy zastosowanie leków bądź zabieg – łyżeczkowanie macicy.

Objawy poronienia – krwawienie

– Podstawowym objawem poronienia lub zbliżającego się poronienia jest krwawienie. Każde krwawienie w pierwszym trymestrze ciąży i w późniejszych trymestrach tak naprawdę należy zweryfikować poprzez badanie USG.

Następne objawy to brak u kobiety symptomów związanych z ciążą. Na początku miała nudności, wymioty, złe samopoczucie, bóle piersi, a później te wszystkie objawy nagle ustępują lub bardzo mocno się zmniejszają. Gdy jest to połączone z krwawieniem lub rozpoczynającymi się bólami w brzuchu czy skurczami itp., wówczas tym bardziej te dwa objawy należy zweryfikować u lekarza – tłumaczy lek. Krzysztof Kucharski, ginekolog z CMD.

Specjalista dodaje, że zdarzają się także sytuacje, że u pacjentki krwawienie nie pojawia się wcale.

– To są tzw. poronienia chybione – sytuacja, kiedy zarodek rozwija się do pewnego momentu i umiera, objawy ciąży jeszcze są i nie ma krwawienia. I dopiero zwykle po 2 tygodniach może pojawić się krwawienie i wówczas USG potwierdza poronienie – wyjaśnia lekarz.

Objawy poronienia – skurcze

Objawami poronienia są również skurcze. Pacjentki określają je jako silniejsze niż te odczuwane podczas miesiączki. Skurcze związane z poronieniem utrzymują się przez kilka dni, a często wraz z nimi pojawia się też krwawienie z dróg rodnych.

Skurcze podczas ciąży, jeśli nie pojawiają się w terminie planowanego porodu, od razu powinny być skonsultowane z lekarzem prowadzącym ciążę.

Inne objawy poronienia

– Objawami poronienia są: bóle w dole brzucha, plamienie albo krwawienia (zwiększające się), brak „typowych” symptomów, czyli np. bólów piersi, wymiotów, ogólnego złego samopoczucia – wyjaśnia ginekolog.

Co zrobić, jeśli podejrzewasz poronienie?

Podejrzewasz, że byłaś w ciąży? Jak najszybciej umów się na wizytę u ginekologa i sprawdź, czy doszło do poronienia zupełnego. W takiej sytuacji ginekolog wykonuje USG, by sprawdzić, czy macica samoistnie się oczyściła. Jeśli nie, specjalista poda stosowne leki bądź przeprowadzi łyżeczkowanie.

Jeżeli jednak ciąża była dłuższa, lekarz wykonuje zabieg łyżeczkowania macicy z usunięciem obumarłego płodu. Odbywa się to w znieczuleniu ogólnym.

Badania, które należy wykonać po poronieniu

Najczęstszymi badaniami zlecanymi przez lekarza po poronieniu są:

  • badania hormonalne (TSH, FT3, FT4, prolaktyna, progesteron, estradiol, FSH, LH);
  • badania immunologiczne (KIR i HLA-C, zespół antyfosfolipidowy, immunofenotyp, komórki NK);
  • badania infekcyjne (cytomegalia, toksoplazmoza, chlamydioza, różyczka);
  • badania na trombofilię wrodzoną;
  • badania genetyczne;
  • badania histopatologiczne;
  • badania anatomiczne;
  • badania nasienia (u partnera).

    Sprawdź powiązane tematy

    Posłuchaj podcastów stworzonych przez mamy dla mam!

    Sprawdź