Rodzicu, zachowuj się! Czyli jak nauczyć dziecko dobrego zachowania

Rodziny są różne: wielodzietne, dwuosobowe, patchworkowe. Bez względu na to, jaka konstrukcję ma Twoja rodzina, musisz wiedzieć, że jej filarem jest atmosfera pełna szacunku i wzajemnego zrozumienia. Dlatego warto nauczyć dzieci elementów dobrego zachowaniu. Dziecko musi wiedzieć czym jest wdzięczność, empatia i zrozumienie.

Pamiętaj, że słyszeć co mówi do nas dziecko, nie znaczy wcale tego samego co słuchać. Słuchać aktywnie, to przede wszystkim być otwartym na przeżycie i emocje dziecka. Zwłaszcza, jeśli te ostatnie nie należą do najłatwiejszych. Wtedy bądźmy wsparciem dla dziecka. Nie krytykujmy i nie oceniajmy. Towarzyszmy mu w tych chwilach. I pomóżmy nazwać to, co dziecko czuje. Świetnym treningiem będzie czytanie dziecku wartościowych bajek, których bohaterowie są wobec siebie empatyczni. Warto też uwrażliwiać dziecko na różne sytuacje.

Pamiętajmy też, że nasze potomstwo jest naszym lustrem. I to od nas czerpie wzorzec komunikacyjny. Sami zachowujmy się więc tak, żeby można było nas naśladować. 

• Panuj nad tonem głosu 

Włoska rodzina, taka z wrzaskami i rzucaniem zastawą stołową, efektownie prezentuje się jedynie na filmie. No i tam, koniec końców, i tak ostatnie słowo zawsze ma mama. Jeśli permanentnie krzyczysz na dzieci, one odwdzięczą się tym samym. A co gorsze, taką formę komunikacji przyswoją jako normę. 

• Nie obrażaj się na cały świat 

Naucz się okazywać rozczarowanie w cywilizowany sposób. Owszem, szeroki wachlarz emocji jest rzeczą ludzką, ale opanowanie to dopiero wyzwanie! Stopniuj napięcie: małe niepowodzenia bolą, ale to nie koniec świata. 

• Bierz pod uwagę inny punkt widzenia 

Słuchaj i pomyśl, zanim ocenisz. Autorytet opiera się na wierze w sprawiedliwość i zaufaniu. Przypomnij sobie, że też kiedyś byłeś dzieckiem, a dziecięce motywacje bywają zaskakujące. 

• Szanuj małe różnice 

Dziecko nie jest miniaturką ciebie i nie będzie dokładnie takie, jak sobie wymyśliłeś. Próbując przykrawać je do z góry ustalonego wzoru, dajesz sygnał, że nie jest takie, jakie być powinno. Bądź elastyczny i gotowy na niespodzianki, także te pozytywne. 

• Przestań narzekać 

Same niepowodzenia i ciągle pod górkę? Negatywna energia zabiera chęć do działania. Dzieci potrzebują wiedzieć, że świat jest pozytywny i przyjazny. Trudne? Trening czyni mistrza. 

• Zrób krok w tył 

Dobre rady zawsze w cenie, ale pozwól dzieciom rozwiązywać konflikty samodzielnie. Nawet gdy chodzi o bezpańską łopatkę w piaskownicy. Maluchy też potrafią wypracować kompromis, a ten osiągnięty samodzielnie daje niesamowitą moc na przyszłość. 

• Pamiętaj o sobie 

Nic nie zrobi z ciebie zgorzkniałego rodzica szybciej niż zostanie niewolnikiem tej roli. Nie ma co ukrywać, rodzicielstwo to robota całodobowa i długoterminowa, dlatego tak ważna jest równowaga. Miej wentyl bezpieczeństwa – kumpli, bezdzietne wypady, czas tylko dla siebie. Egzekwuj to prawo i nie daj go sobie zabrać. 

Kluczem do szczęścia powinna być wzajemna życzliwość. To właśnie z życzliwością mówmy o innych, do dziecka, ale także o sobie. Bądźmy dla siebie dobrzy, zwłaszcza jeśli przeżywamy trudne chwile. Nauczmy dziecko radzić sobie z emocjami w życzliwy dla niego sposób. Nie oceniajmy. Najgorsze co możemy zrobić to grozić dziecku i wyładowywać na nim własne frustracje. Jeśli jesteśmy zmęczeni po pracy, a nasz maluch ze złością tupie, żeby zwrócić naszą uwagę, nie mówmy:” natychmiast się uspokój, bo jak nie, to nie dostaniesz bajki”, tylko: “nie lubię, jak tupiesz, proszę, nie rób tego”. Jeśli dziecko ma dobre samopoczucie, jest najedzone, szczęśliwe, zadowolone, a jego potrzeby są zaspokojone, zachowuje się dobrze. Kiedy zaczyna się złościć, tupać, kłaść na podłodze zwykle coś manifestuje. Nie zawsze swoje niezadowolenie: częściej właśnie niezaspokojone potrzeby.  

Jeśli chcemy, żeby nasze pociechy wyrosły na dobrych i życzliwych ludzi, sami musimy je tak traktować. Ale nauczmy także je stawiania granic: pamiętajmy, że są osoby, które nie zawsze mają dobre intencje i chciałyby dobroć naszych dzieci wykorzystać. Dlatego też nauczmy je mówić NIE w odpowiednich sytuacjach oraz nauczmy stawiać zdrowe granice. Nauczmy je także wzajemności w relacjach i równowagi.