Najczęstsze problemy z młodszym rodzeństwem

Wiadomość o tym, że na świecie pojawi się brat lub siostra, dla wielu dzieci jest trudna do zaakceptowania. Choć na początku pojawia się radość i euforia, to z upływem czasu sytuacja często diametralnie się zmienia. Po narodzinach może pojawić się zazdrość o młodsze rodzeństwo, lęk i złość. Uporządkowany i poukładany świat dziecka, wywraca się do góry nogami. 

Co zrobić, by jak najlepiej przygotować dziecko na nadchodzące zmiany? Starania i rozmowy warto rozpocząć jak najwcześniej, najlepiej na początku drugiego trymestru. Sposób przekazania nowiny należy dopasować do wieku dziecka, a w przypadku maluchów warto wesprzeć się książeczkami, plakatami, bajkami lub piosenkami opowiadającymi o narodzinach brata lub siostry. 

Wraz z upływem czasu dobrze jest opowiadać dziecku o zmianach, jakie zachodzą w brzuszku mamy i o tym, jak rozwija się maleństwo. Pozwólmy maluchowi dotknąć brzucha, a nawet porozmawiać z bratem czy siostrą. Dzięki temu pomiędzy dziećmi zacznie wytwarzać się więź. 

Starsze dzieci często boją się, że nowy członek rodziny zabierze im rodziców. Zazdrość o rodzeństwo jest zjawiskiem całkowicie naturalnym, dlatego już na początku należy podkreślić, że narodziny brata czy siostry nie wpłyną na wasze relacje z dzieckiem. Warto zaangażować pociechę w wybieranie akcesoriów dla maluszka, kompletowanie ubranek i urządzanie pokoju.

Wychowanie pierwszego dziecka daje bezcenną i niezastąpioną wiedzę, która zdecydowanie ułatwia wychowanie kolejnego. Kiedy na świecie pojawia się kolejny członek rodziny, rodzice są bardziej doświadczeni, a tym samym do wielu kwestii podchodzą inaczej. Nie ukrywajmy, młodsze rodzeństwo często wychowywane jest bardziej liberalnie i to właśnie ono może sobie na więcej pozwolić. 

Kiedy na świecie pojawia się pierwszy maluch, rodzice oczyma wyobraźni wciąż widzą niebezpieczeństwo i zagrożenia. Nieustannie starają się zaspokajać wszystkie jego potrzeby, a tym samym są nadopiekuńczy. Przy drugim dziecku do wszystkiego podchodzą rozsądniej i racjonalniej. 

To właśnie młodsze rodzeństwo może pozwolić sobie na więcej, chociażby wcześniej zaczyna jeść słodycze czy oglądać bajki. I choć oczywiście maluch nie jest pozostawiony sam sobie, bo otoczony jest ogromną miłością, to rodzice zapewniają mu większą swobodę. Rodzice często nie stawiają zbyt wielu granic i są mniej konsekwentni w ich przestrzeganiu, co nie oznacza, że młodsze dziecko może pozwolić sobie na wszystko.

Młodsze rodzeństwo ma łatwiejsze i lepsze życie. To od starszego dziecka rodzice wymagają więcej i oczekują, że będzie przykładem dla brata czy siostry. To właśnie jego najczęściej obwiniają za kłótnie, sprzeczki i bójki. Oczekują, że będzie ustępowało młodszemu dziecku, otoczy go miłością i troską. 

W wielu domach panuje przekonanie, że starsze rodzeństwo pomoże w opiece przy maluchu. Choć na pozór nie kryje się w tym nic złego, to rodzice nie powinni oczekiwać, że przejmie ono część obowiązków należących do mamy lub taty. Dziecko, które zostanie zmuszone do przejęcia nowej roli, zbyt wcześnie staje się dorosłym. Parentyfikacja, czyli wyręczanie i przejęcie obowiązków rodziców, sprawi, że starszak nie będzie czuł się ważny, potrzebny i straci poczucie własnej wartości. 

Odpowiedzialność za wychowanie malucha spoczywa na dorosłych, dlatego starsze dzieci nie powinny opiekować się rodzeństwem. I choć młodsze rodzeństwo pod wieloma względami ma łatwiej, bo starsze przetarło szlaki, to rolą rodzica jest zadbanie, by każde dziecko czuło się tak samo kochane, docenianie i ważne.

Większość rodziców chciałaby, aby dzieci były wobec siebie wyrozumiałe, tolerancyjne i by zgodnie potrafiły spędzać czas. Za niepowodzenia, problemy w relacji i kłótnie często obwiniają starszego brata czy siostrę, czym nierzadko wyrządzają krzywdę. Niestety to błędy rodziców i pobłażanie młodszemu często psują relacje między rodzeństwem. 

Na wychowaniu każdego dziecka warto skupić się w takim samym stopniu i każde z nich obdarzać taką samą miłością i zaufaniem. Dzieci mają często poczucie niesprawiedliwości, jednemu pozwala się na więcej, a od drugiego więcej wymaga. Każde dziecko z innej perspektywy postrzega rzeczywistość i czego innego oczekuje od dorosłych. Dlatego tak ważne, by pomimo zmęczenia, wyczerpania fizycznego i psychicznego traktować rodzeństwo na równi, doceniać, chwalić i wspólnie spędzać czas.