Dowiedz się, jak wyciągnąć drzazgę dziecku

Drzazga to małe ciało obce w kształcie igiełki, które utknęło w skórze. Niestety zdarza się, że drzazgi wchodzą pod paznokieć, co jest bardzo bolesne. Takiej drzazgi nie da się przeoczyć. Zdarzyć się jednak może, że drzazga jest tak mała i tak głęboko weszła w skórę, że nie widać jej na pierwszy rzut oka. Najczęściej drzazgi to maleńkie kawałki drewna, opiłki metalu, kolce roślin lub rzadziej elementy szklane albo ceramiczne.

Najczęściej w miejscu wbicia się drzazgi czujemy ból, więc jej znalezienie czy rozpoznanie nie jest trudne. Rozpoznać drzazgę w skórze dziecka można zatem po bólu i końcówce „igiełki” wystającej ze skóry. Czasem towarzyszy temu zgrubienie w miejscu, w którym utkwiła drzazga – dzięki niemu można czasem ocenić, jaką wielkość i długość ma ciało obce. Zdarza się również, że uszkodzenie skóry przez drzazgę skutkuje zaczerwienieniem. To niestety może zwiastować stan zapalny.

Drzazgę, choćby najmniejszą i nieinwazyjną, powinniśmy zawsze wyjąć. Dlaczego? Nie jest to skaleczenie, które samo się zagoi, nawet jeśli nie jest bolesne. Drzazga się nie rozpuści ani nie wchłonie, więc pozostawienie jej w skórze może skończyć się stanem zapalnym. Na początku objawia się on zaczerwienieniem, a następnie szczypaniem i pieczeniem. Z czasem może pojawić się ból oraz obrzęk. W najtrudniejszych przypadkach dochodzi do zbierania się w miejscu wbicia się drzazgi ropy i tworzy się guzek. Niestety drzazgi bywają też zanieczyszczone bakteriami czy drobnoustrojami i stąd mogą wyniknąć poważniejsze powikłania. Podobnie jak ze skaleczeniami i ranami – jeśli są one zanieczyszczone, może istnieć konieczność podania szczepionki przeciwtężcowej.

Brzmi groźnie, jednak większość drzazg nie powoduje tak trudnych i bolesnych konsekwencji. Zdecydowanie nie warto zwlekać z wyjęciem drzazgi. Im szybciej wyjmiemy ciało obce ze skóry dziecka i zdezynfekujemy rankę, tym mniejsza jest szansa, że maluch będzie miał jakieś powikłania.

Bez względu na to, jaki sposób na wyciągnięcie drzazgi wybierzemy, powinniśmy pamiętać o kilku ważnych zasadach. Przede wszystkim drzazg nie można wyciskać, choć czasem ta metoda wydaje się najlepsza. Drzazga może się przemieścić lub złamać i wtedy część wyjmiemy, a reszta zostanie w skórze dziecka bez możliwości jej usunięcia. W takiej sytuacji łatwo przeoczyć, że część ciała obcego została w skórze maluszka, a to grozi wymienionymi wyżej konsekwencjami.

Przed zabiegiem zawsze należy odkazić ręce i miejsce wbicia drzazgi, np. wodą utlenioną lub octaniseptem. Co więcej, jeśli okaże się, że drzazga pozostawiła po sobie skaleczenie, należy je opatrzyć. Zazwyczaj wystarczy zwykły plaster. Gdy dziecko płacze z powodu drzazgi, która powoduje dużo bólu i nie dopuszcza do siebie dorosłego, miejsce można znieczulić. Służą do tego specjalne kremy oraz maści do znieczulenia miejscowego dostępne w aptekach, ale można też przetestować znieczulanie za pomocą kostek lodu.

Sposób usunięcia drzazgi zależy od tego, z czym mamy do czynienia. Jeśli drzazga wystaje ze skóry – widzimy ją wyraźnie – i jest to taki fragment, który da się chwycić, możemy użyć pęsety. Koniecznie odkażonej! Wówczas wystarczy chwycić drzazgę i pociągnąć.
Jeśli drzazgi nie widać, a stworzyła wypukłość pod skórą, do jej usunięcia możemy użyć igły – również odkażonej, a najlepiej, gdyby to była nowa igła zakupiona w aptece. W takiej sytuacji należy podważyć naskórek wokół drzazgi i delikatnie go rozerwać, by móc ją wyjąć pęsetą. Brzmi drastycznie, jednak nie jest to zazwyczaj bolesne, jedynie wymaga precyzji i spokoju „pacjenta”. Drzazga, którą widać jako wypukłość, wbita jest płytko w naskórek.

Głębiej wbita drzazga wymaga naszej cierpliwości. W takiej sytuacji skórę wokół drzazgi należy nawilżyć, rozmiękczyć, wręcz rozpulchnić. Nadają się do np. maść ichtiolowa, miód, namoczony chleb czy pasta sporządzona z soli Epsom lub sody oczyszczonej. Chodzi o to, by taki opatrunek przyłożyć do skóry i przykleić na kilka godzin. Po tym czasie zdarza się często, że drzazga samą się wysunie lub stanie widoczna na tyle, że będzie można ją wyciągnąć pęsetą.

Niestety nie zawsze udaje się drzazgę wyjąć samodzielnie, domowym sposobem. Niekiedy konieczna jest interwencja lekarza. Do takich sytuacji należą drzazga wbita mocno pod paznokieć, drzazga duża, której wyjęcie nie będzie możliwe bez przecięcia skóry oraz drzazga w oku. W tym ostatnim przypadku nigdy nie należy ratować się samodzielnie, od razu trzeba udać się do dyżurującego okulisty!