Czy dziecko z pokrzywką może wychodzić na dwór?

Choć w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych pokrzywka figuruje jako osobna choroba, zwykle traktowana jest jako objaw alergii kontaktowej lub pokarmowej albo infekcji. Najczęściej uczulają takie pokarmy, jak: kurze jajka, mleko, orzechy, cytrusy. Wśród czynników wziewnych i kontaktowych należy wymienić pyłki roślin, kurz, sierść zwierząt, jad owadów czy kosmetyki (dlatego zawsze warto sprawdzać, czy są hypoalergiczne). 

Pokrzywka może też wystąpić w przebiegu infekcji pasożytniczych, bakteryjnych (np. infekcja pęcherza) czy wirusowych (np. zapalenie wątroby). Może być też reakcją na ukąszenia owadów.

Jedno z najczęstszych pytań rodziców, gdy choroba dotyczy malucha, brzmi: czy pokrzywka u dzieci jest zaraźliwa? Spieszymy uspokoić: nie jest. Gdy nasza pociecha bawi się klockami z dzieckiem, które ma objawy pokrzywki, choroba na pewno „nie przeskoczy” z jednego dziecka na drugie. Jeśli u dziecka czy u nas pojawiłyby się podobne objawy, będzie to po prostu zbieg okoliczności.

Zdarzyło się Wam poparzenie pokrzywą, po którym na skórze pojawiły się zaróżowione, swędzące i piekące bąble? Takie są objawy pokrzywki, a nazwa choroby pochodzi właśnie od parzącego chwastu. Bąble o wielkości od kilku milimetrów do kilku-kilkunastu centymetrów mogą pojawić się na niewielkiej połaci skóry, np. tylko na rękach czy na twarzy, ale bywa, że pokrywają całe ciało dziecka. Są wyraźnie odgraniczone od zdrowej skóry. Powstają najczęściej dość szybko – jeśli powodem jest alergia – od kilku minut do kilku godzin po kontakcie z alergenem, szybko też nikną. Mówimy wtedy o pokrzywce ostrej – to ona dokucza 95 procentom dzieci. 

Pokrzywka może również przybrać postać przewlekłą, kiedy to zmiany skórne utrzymują się co najmniej sześć tygodni. Najbardziej niebezpieczna postać choroby to pokrzywka, w przebiegu której dochodzi do obrzęku gardła, języka czy krtani, co może skutkować problemami z oddychaniem, nudnościami i wymiotami. Wtedy należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

To, czy z pokrzywką można wychodzić na dwór, zależy od przyczyny wystąpienia bąbli, stopnia nasilenia objawów, a także od ogólnej kondycji dziecka. Wiele zależy również od pogody, jaka panuje na dworze. Warto wiedzieć, że pokrzywka może wystąpić na skutek kontaktu skóry z promieniami UV. Niedługi czas na dworze nie powinien pogorszyć stanu dziecka, ale chorobowo zmienione miejsca trzeba zakryć przed działaniem słońca.

Decyzję o wyjściu z domu warto zawsze skonsultować z lekarzem. Na pewno powinno zostać w domu dziecko, które gorączkuje, ma objawy infekcji, takie jak katar czy kaszel. Jeśli powodem pokrzywki jest zakażenie pasożytnicze, dziecko powinno zostać w domu do momentu rozprawienia się z intruzami – jeśli pójdzie do żłobka czy przedszkola, może zarazić kolegów. Infekcje bakteryjne czy wirusowe też są zaraźliwe i wymagają leczenia w domu.

Jeśli pokrzywka spowodowana jest alergią pokarmową albo wziewną, dziecko nie musi przebywać w izolacji.

Odpowiedź na to pytanie zależy od postaci jaką choroba przybrała u danego dziecka. U 95 procent maluchów to jednorazowy epizod, trwający jeden-dwa dni, spowodowany kontaktem z alergenem lub infekcją. Zdarza się, że ta postać pokrzywki nawraca, nawet kilkakrotnie, ale zawsze szybko mija. Ile trwa pokrzywka dziecka cierpiącego na postać przewlekłą tej dolegliwości? Objawy mogą ustąpić dopiero po sześciu tygodniach. Jeśli tak się nie dzieje, wskazana jest dalsza diagnostyka.

Zalecenie „unikać kontaktu z alergenami” jest oczywiście bardzo słuszne, ale czasem trudne do realizacji. Niekiedy, zanim uda się wykryć, na co uczulone jest dziecko, upływa sporo czasu, a maluch, szczególnie w przypadku pokrzywki przewlekłej, jest rozdrażniony, płaczliwy, niewyspany, bo swędzenie budzi go w nocy. Lekarz przepisuje wtedy najczęściej leki antyhistaminowe, które redukują świąd. Wiele takich produktów dostępnych jest bez recepty, ale w przypadku małego dziecka podanie każdego preparatu zawsze trzeba skonsultować z lekarzem. Prawdopodobnie poleci jeden lub kilka z niżej wymienionych specyfików:

• doustnie: krople antyhistaminowe, syropy z wapnem;
• zewnętrznie: żele z substancją przeciwhistaminową, pudry płynne z anestezyną i mentolem, chłodne okłady, kąpiele w krochmalu (bezpieczne nawet dla noworodków).

Jeśli taka kuracja nie przyniesie widocznej poprawy, warto umówić się na wizytę u lekarza alergologa, by porozmawiać na temat przeprowadzenia u dziecka odczulania.