Nocowanie u chłopaka. Czy pozwolić na to córce?

Pierwsza miłość przypada zwykle na okres nastoletni i idealnie wpisuje się w burzę hormonalną, którą przeżywa młody człowiek. Mówi się o niej jako o niezwykłym uczuciu pamiętanym przez resztę życia. Z fizjologicznego punktu widzenia nie różni się ona jednak od innych relacji romantycznych, których w późniejszych latach doświadczymy jeszcze zazwyczaj wiele. 

Miłość nie jest prostym uczuciem, a raczej złożonym systemem motywacyjnym, który determinowany jest przez reakcje hormonalne zachodzące w naszym organizmie. Podczas zakochania uwalniają się: dopamina, oksytocyna (zwana hormonem miłości i przywiązania), noradrenalina, a także zmniejsza się poziom kortyzolu, czyli hormonu stresu. Wszystko to sprawia, że nieustannie myślimy o swojej sympatii, chcemy z nią spędzać każdą wolną chwilę, nie możemy się skupić na wykonywaniu prostych obowiązków. 

Chociaż pierwsze zakochanie nastolatków może przyprawiać rodziców o dodatkowe zmartwienia, to jednak jest ono niezwykle istotne w rozwoju emocjonalnym człowieka. Za sprawą miłości młodzi ludzie mogą uczynić ważny krok w samopoznaniu – nazwać swoje emocje, sprawdzić, jak się zachowują pod ich wpływem, a także odkryć smak bólu i rozczarowania. To, że nasza pociecha ma sympatię, może niekiedy skutkować zaniedbywaniem obowiązków szkolnych i domowych. Nie jest to jednak reguła. Niekiedy relacja z drugą osobą może działać motywująco, np. gdy nasze dziecko, chcąc zaimponować swojej sympatii, zaczyna się lepiej uczyć.

Nieodłączną częścią nastoletniej miłości jest chęć spędzania ze sobą niemal każdej wolnej chwili. Dlatego nie ma nic dziwnego w tym, że nasza córka zwróci się do nas z prośbą o… nocowanie u swojego chłopaka. Dla wielu rodziców jest to równoznaczne z chęcią uprawiania seksu, dlatego najprawdopodobniej z ich ust padnie słowo „nie”. Warto jednak pamiętać, że w pewnym momencie nie mamy już kontroli nad tym, co robi nasze dziecko za zamkniętymi drzwiami. Wobec tego należy potraktować to pytanie jako sygnał, że warto porozmawiać z dzieckiem na temat bezpiecznego seksu (jeśli jeszcze nie przeprowadziliśmy takiej rozmowy).

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi ani zestawu rad, w których sytuacjach możemy pozwolić córce na nocowanie u swojego chłopaka, a w których nie powinniśmy tego robić. Z całą pewnością powiedzenie jej „nie” bez wyjaśniania przyczyn swojej odpowiedzi nie jest dobrą strategią. Warto też mieć na uwadze, że może to skonfliktować nas z dzieckiem. 

Czym zatem kierować się przy odpowiedzi na to trudne pytanie? Na pewno powinniśmy odrzucić na bok nasze emocje, czyli żal z powodu dorastania dziecka i wchodzenia przez nie w nowy etap życia. Niemniej ważne jest to, że nie możemy bazować na iluzorycznym poczuciu kontroli („jeśli się nie zgodzę na nocowanie, to moja córka nie będzie uprawiać seksu”), natomiast powinniśmy obiektywnie ocenić dojrzałość i etap rozwoju emocjonalnego, na którym znajduje się nasza córka i jej partner. 

Nie jest to oczywiście łatwe zadanie, ale jeśli dajemy swojemu dziecku przestrzeń do otwartości i wyrażania własnych emocji, jest szansa, że jeśli będzie ono chciało uprawiać seks ze swoim partnerem, to zwróci się do nas o radę. Wówczas będziemy mogli je zabrać do ginekologa i do seksuologa.

Dawanie córce „zielonego światła” na nocowanie z chłopakiem zwykle związane jest z wiekiem nastolatków. Niekiedy ważnym kryterium bywa również staż relacji, znajomość rodziców drugiej połówki itp. Rzadko natomiast bierze się pod uwagę poziom tzw. gotowości emocjonalnej. 

Jeśli córka przychodzi do nas z pytaniem, czy może spać ze swoim chłopakiem, to przede wszystkim dobrze byłoby docenić jej otwartość. Mogłaby przecież powiedzieć nam, że będzie nocować u koleżanki. W takiej sytuacji warto rozważyć wszystkie za i przeciw, spytać córkę, czy rodzice partnera wyrazili zgodę, czy będą spać w jednym łóżku itp. Uważajmy jednak, by nie uznała ona tego za nadmierną kontrolę.

Rozmowę z córką na temat spania ze swoim chłopakiem z całą pewnością należy wrzucić do kategorii tych „trudnych”. Jeśli nasze dziecko zwróci się do nas z takim pytaniem, w pierwszej kolejności powinniśmy docenić jego szczerość i zapoznać się z jego punktem widzenia. Jeśli nie chcemy pozwolić córce spać ze swoim chłopakiem, powinniśmy przedstawić stosowne argumenty i wytłumaczyć, czym podyktowana jest nasza decyzja. Natomiast jeśli mamy wątpliwości, również powinniśmy głośno o nich powiedzieć i wyjaśnić, że wynikają one przede wszystkim z troski i miłości. 

Podczas rozmowy na trudne tematy ze swoim dzieckiem nie powinniśmy podnosić głosu ani wypowiadać słów we wzburzeniu emocjonalnym. Jeśli nie czujemy się na siłach, by kontynuować rozmowę, to powinniśmy ją przerwać i wrócić do niej za jakiś czas. Istotne jest również to, by nie odpowiadać córce: „Nie możesz spać ze swoim chłopakiem, bo nie”. W takiej sytuacji wykorzystujemy swoją władzę, a zarazem tracimy zaufanie naszego dziecka, co może skutkować tym, że w przyszłości nie zwróci się ono do nas z innymi problemami.