Kiedy można poznać płeć dziecka?

Przyszli rodzice bardzo często czekają na ten moment, kiedy poznają płeć dziecka. Kiedyś kobieta mogła jedynie domyślać się, czy urodzi chłopca czy dziewczynkę. Na ten temat powstało także wiele ludowych wskazówek. Przykładowo mówi się, że jeśli kobieta w ciąży ma ochotę na ostre lub słone produkty, to urodzi syna. Jeśli jednak woli słodkie rzeczy, zostanie mamą córki. Na szczęście w obecnych czasach nie musimy polegać na takich metodach. Ustalenie płci dziecka jest bowiem możliwe już w 20. tygodniu ciąży dzięki badaniu USG. 

Płeć dziecka: co i kiedy można zobaczyć?

Najczęściej płeć dziecka poznaje się już w 16. tygodniu ciąży. Niektórzy rodzice mają czasem to szczęście, że mogą poznać płeć dziecka nawet w 11. lub 12. tygodniu ciąży. Bywa jednak i tak, że maluch ułoży się nieodpowiednio i do samego porodu nie będzie wiadomo, czy urodzi się chłopiec, czy dziewczynka. Trudności mogą także pojawić się przy ciąży mnogiej.  

W trakcie badania USG można także sprawdzić deformacje płodu, ocenić jego wiek, rozmiar, tempo wzrost, czy czynność serca. Aby ustalić płeć lekarz, musi upewnić się, czy w przypadku chłopca widać penisa, w przypadku dziewczynki – wargi sromowe. Badanie najczęściej trwa około pół godziny i nie powoduje dyskomfortu.  

Niektóre pary korzystają z popularnej metody planowania płci dziecka, jaką jest metoda Shettlesa. Ważne jest przy niej, aby dokładnie poznać moment owulacji. Pary, które pragną mieć syna, powinny poczekać do samego momentu owulacji. Natomiast pary, które marzą o posiadaniu córki, powinny współżyć 40 godzin przed jajeczkowaniem. Nie jest to jednak potwierdzona metoda, a jedyna medyczna wzmianka o niej sięga lat 70.  

Istnieją jednak medyczne metody, kiedy możliwy jest wybór płci dziecka. Są to sortowanie plemników oraz metoda in vitro.  

Sortowanie plemników stosuje się przy zaawansowanej technologii medycznej. Jedną z popularnych metod jest tutaj metoda Microsoft, która polega na oddzieleniu plemników pod kątem ich DNA. Plemniki przenoszące chromosom Y są lżejsze, te przenoszące chromosom X – cięższe. Podzielone w ten sposób plemniki umieszcza się w bliskim otoczeniu komórki jajowej w ciele kobiety. Skuteczność tej metody jednak nie jest stuprocentowa.  

Metoda in vitro natomiast daje 100 proc. pewności co do płci dziecka. W tym przypadku cały system zapłodnienia odbywa się poza organizmem kobiety. Po powstaniu zarodka wykonuje się badanie, które wskazuje profil genetyczny powstałych zarodków. Następnie wybrane umieszcza się w macicy kobiety. Metoda ta budzi jednak spore emocje, wobec czego w Polsce wybór płci zarodka zezwala się jedynie w wyjątkowych przypadkach zdrowotnych.