Dojrzewanie dziewcząt – jak sobie radzić z problemami?

Dojrzewanie to czas pełen stresu oraz niepokojów, ale także zawiązywania trwałych przyjaźni i powolnego odnajdywania własnego „ja”. Większość ludzi dojrzewanie kojarzy przede wszystkim z buntem czy niepoprawnym zachowaniem młodych osób. 

Choć wydawać się może, że wyzwania, z jakimi mierzą się nastolatki na co dzień, nie są czymś wyjątkowym, dla dorastającej dziewczyny mogą być ogromne i pozornie nie do pokonania. W polskim społeczeństwie utarło się, że dziewczynki są grzeczniejsze niż chłopcy, dlatego też i ich dojrzewanie jest o wiele spokojniejsze. Przeświadczenie to wynika z wychowywania dziewcząt w Polsce w taki sposób, aby nie wyrażały swojego zdania i zachowaniem zadowalały wszystkich wokół. Takie podejście powoduje, że dziewczynki sprawiają mniej problemów wychowawczych, ale jednocześnie blokuje proces poznawania samych siebie. Dziewczynki trudne emocje maskują, gdyż nie ma na nie przyzwolenia w ich otoczeniu. Choć dziewczynki przeżywają ten okres mniej agresywnie niż chłopcy, nie znaczy to, że ich emocje i doświadczenia, którym codziennie stawiają czoła, są dla nich łatwiejsze.

W Polsce, dziewczynki zaczynają dojrzewać między 10. a 11. rokiem życia. Pokwitanie nie powinno się jednak rozpocząć wcześniej niż przed 8. rokiem życia, gdyż w takiej sytuacji mamy do czynienia z przedwczesnym dojrzewaniem i konieczna jest wizyta u specjalisty endokrynologa. 

Cały proces rozpoczyna się od wydzielania gonadotropin w postaci tzw. pulsów. Są to hormony produkowane przez przysadkę mózgową, które m.in. pobudzają u kobiet jajniki, a u mężczyzn jądra do produkcji hormonów płciowych. U dziewcząt są to przede wszystkim estrogeny, dzięki którym wykształcają się cechy płciowe oraz kobieca sylwetka, a także reguluje się cykl miesięczny.

U dziewcząt pierwszą oznaką dojrzewania jest powiększenie się piersi. Mogą się one różnić rozmiarem, a tym samym sprawiać wrażenie lekko asymetrycznych. To jednak z biegiem czasu mija. 

Kolejnym etapem dojrzewania u dziewcząt jest pojawienie się owłosienia łonowego oraz pod pachami. Zmienia się zapach potu, staje się mocniejszy. To także moment, kiedy pojawia się trądzik. Ostatnim etapem dojrzewania jest pojawienie się krwawienia miesięcznego, które przez pierwszy rok może być bardzo nieregularne, co spowodowane jest cyklami bezowulacyjnymi występującymi często w wieku wczesnonastoletnim. 

Zmianie ulega także zachowanie dziewczynki. Może coraz częściej nie zgadzać się z rodzicami oraz z dużym zaangażowaniem bronić swoich przekonań. Charakterystyczne są duże wahania nastroju i jego zmienność. Nastolatka będzie starała się sprawdzić, na ile może pozwolić sobie w relacjach z rodzicami. To także czas, kiedy grupa rówieśników odgrywa bardzo dużą rolę w życiu młodej osoby, rodzina staje się dla niej mniej istotna.

Okres dojrzewania to czas bardzo trudny, jednak niezwykle potrzebny w prawidłowym rozwoju. Choć wydaje się, że dzieci wówczas odsuwają się od rodziców, potrzebują ich wsparcia bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Przede wszystkim trzeba uświadomić sobie, że dziecko przestaje być dzieckiem i wszelkie próby traktowania nastolatki jak dziewczynki najczęściej będą kończyły się dużym oporem z jej strony. Nadszedł czas na dojrzalsze relacje i na stawianie większych wymagań zgodnych z wiekiem. 

Okres nastoletni to czas, kiedy młoda osoba szczególnie mocno potrzebuje autorytetów ze świata dorosłych, którego częścią powoli się staje. Ważne jest, aby dać nastolatce przestrzeń na błędy, doświadczenia, na odnalezienie siebie i miejsca w otaczającej rzeczywistości. Dlatego trzeba zapewniać o swoim wsparciu, pokazywać, że wszyscy popełniają błędy, a przede wszystkim starać się szanować granice dorastającego dziecka.