Dziecko spadło z łóżka – co robić?

Statystycznie najczęstszymi konsekwencjami upadków  u dzieci do 12. roku życia są urazy głowy i złamania kończyn. Najbardziej narażone na upadki są niemowlęta powyżej szóstego miesiąca życia. Wówczas są coraz bardziej ruchliwe i stają się mobilne.

Małe dzieci zdobywają nowe umiejętności bardzo szybko: wiercą się, kopią, przekręcają się z pleców na brzuszek, mogą sturlać się z łóżeczka czy z przewijaka. I to niestety często pod naszą nieobecność. Zaczynają raczkować, wspinać na różne rzeczy, nie mając cienia świadomości, że cokolwiek ryzykują. To całkowicie naturalny proces, który pozwala na rozwój, a rolą rodzica jest zadbać, by dziecko było w tym czasie bezpieczne.

Nigdy nie zostawiaj dziecka bez opieki nawet na sekundę w innym miejscu niż łóżeczko czy podłoga. Zostawianie dziecka na przewijaku, łóżku czy kanapie jest bardzo ryzykowne. To właśnie z tych mebli najczęściej spadają niemowlęta. Nieodpowiedzialnym pomysłem jest stawianie kołyski czy bujaka z dzieckiem na stole kuchennym. Upadek z tak dużej wysokości jest szczególnie niebezpieczny.

Przeraźliwy płacz dziecka po upadku z łóżka słyszał niejeden rodzic… W takich okolicznościach bardzo trudno określić, czy dziecko płacze z bólu, czy bardziej wystraszyło się samego wstrząsu. W panice podnosimy maluszka i próbujemy go uspokoić. Co powinniśmy zrobić, gdy dziecko spadło z łóżka?

Przede wszystkim musimy zachować spokój i zimną krew. To niewiarygodnie trudne, jednak stres jest w takich okolicznościach bardzo złym doradcą. Spróbuj uspokoić dziecko i w tym czasie zbadać, czy skóra nie została przecięta lub stłuczona. Jeśli tak, musisz ocenić, jak duży jest to uraz. Skaleczenia na głowie mocno krwawią, więc delikatnie przepłucz zranioną skórę czystą wodą, przetrzyj jałowym gazikiem i sprawdź, jak głęboka jest rana. Na stłuczenie najlepszy jest okład z lodu.

Upadek z łóżka czy kanapy to zazwyczaj upadek z ok. 40-60 cm. Ważne jest, czy dziecko upadło na plecki, czy na ręce, na twardą podłogę czy na dywan, czy na podłodze leżały jakieś przedmioty – to wszystko może mieć znaczenie dla potencjalnych skutków upadku. Obejrzyj więc zarówno dziecko, jak i miejsce wypadku.

Jeśli dziecku nic się nie stało, pocałunki mamy powinny wystarczyć, by je uspokoić. Może to potrwać kilka minut, jednak powinno poskutkować. Jeśli jest inaczej, dziecko nadal intensywnie płacze, a ty nie potrafisz ustalić przyczyny, pilnie skontaktuj się z lekarzem.

Niektóre urazy są ukryte, wówczas trudno jest znaleźć źródło bólu. Pierwsze kilka godzin po upadku jest najważniejsze. Jeśli w tym czasie dziecko jest niespokojne, płacze, nie zachowuje się tak jak zwykle, choć nie potrafisz dostrzec przyczyny, koniecznie udaj się po pomoc.

Senność po urazie głowy to jeden z objawów, które mogą zwiastować wstrząśnienie mózgu. Nie oznacza to jednak, że po wypadku nie należy pozwolić dziecku spać. Trzeba jednak je obserwować, bo przypływ zmęczenia po urazie głowy, który jest objawem wstrząśnienia, jest dość nagły i zauważalny. Jest to rodzaj zmęczenia, które można nazwać słanianiem się czy „przelewaniem przez ręce”, nie zwykłą sennością.

Po dużym stresie i intensywnym płaczu maluch może mieć potrzebę odespać to zdarzenie, to całkowicie naturalne. Powinniśmy jednak monitorować jego stan i po dwóch-trzech godzinach spróbować obudzić dziecko – skontrolować, czy nawiązuje kontakt, rusza nóżkami i rękami, czy źrenice reagują odpowiednio. Zwyczajna senność przez dwie lub trzy godziny po upadku nie jest niepokojącą reakcją.

Kiedy dziecko spadnie z łóżka, w pierwszej kolejności należy je dokładnie obejrzeć – czy nie ma ran i guzów, czy może się poruszać, czy nie ma wydzieliny z nosa. Trzeba obserwować dziecko i szczególną uwagę zwrócić na to, czy nie wymiotuje, jak się czuje ogólnie – czy odczuwa ból, czy może spać, czy nie jest nadmiernie senne. Warto obejrzeć też jego główkę, czy w czaszce nie ma wgnieceń, a także sprawdzić, czy może swobodnie poruszać każdą z kończyn.

Rodzice bardzo często zastanawiają się, kiedy jechać z dzieckiem do szpitala po upadku z łóżka. Niektóre zalecenia mówią nawet o kontrolowaniu każdego upadku, który zdarzy się dziecku przed ukończeniem pierwszego roku życia. Najczęściej jednak dzieci wychodzą z upadków z łóżka obronną ręką. Eksperci wymieniają kilka objawów, przy których zdecydowanie powinniśmy zadzwonić po karetkę:

• utrata przytomności,
• drgawki,
• trudności z przebudzeniem dziecka (jeśli niemowlę śpi, należy sprawdzać reakcję na lekkie
  potrząsanie – w nocy wystarczy dwa razy w ciągu sześciu godzin po upadku),
• wymioty, jeśli wystąpią więcej niż dwa razy,
• wgniecenie lub zagłębienie w czaszce,
• niezdolność poruszania ramieniem lub nogą,
• krwawa lub wodnista wydzielina z uszu albo z nosa,
• zasinienie wokół oczu lub za uszami,
• ból trwający co najmniej godzinę,
• zawroty głowy, zachwiania równowagi utrzymujące się dłużej niż godzinę po upadku,
• nierówne źrenice lub brak reakcji na światło,
• nadmierna bladość trwająca dłużej niż chwilę po upadku.

Oczekując na pomoc, połóż dziecko na wznak, z główką przechyloną na bok. Nie podawaj mu jedzenia ani napojów.