Jaki nocnik dla dziecka kupić?

Samodzielność w toalecie jest bardzo ważna w życiu każdego człowieka od maleńkości do starości. Dlatego wyręczanie dziecka w czynnościach wydalania, kiedy nie ma wskazań, by to robić, często opóźnia osiągnięcie przez nie podstawowych umiejętności niezbędnych w późniejszym życiu.

Młodych rodziców często nurtuje pytanie, kiedy można rozpocząć z dzieckiem trening czystości. Odpowiedź jest jedna: nie ma reguły. Są dzieci, które zaczynają przygodę z nocnikiem w ósmym czy dziewiątym miesiącu życia, a inne dopiero wówczas, gdy skończą trzy lata. 

Przyjęło się, że większość dzieci świadomie zaczyna korzystać z nocnika pod koniec drugiego roku życia. Natomiast specjaliści twierdzą, że większość maluchów jest gotowa do korzystania z nocnika około 18. miesiąca życia. Jednak są odstępstwa od sztywnych reguł, bo każde dziecko rozwija się w swoim tempie. 

Kiedy dziecko jest gotowe do korzystania z nocnika?

Od czego zależy wybór odpowiedniego momentu na naukę korzystania z nocnika? Oprócz wieku ważny jest poziom rozwoju układu nerwowego dziecka oraz kontrolowanie przez malucha zwieracza pęcherza i odbytu. 

Bardzo ważna jest obserwacja dziecka. Zazwyczaj nasza pociecha jest gotowa na korzystanie z nocnika, gdy:

• pieluszka jest codziennie sucha przez minimum 2 godziny,
• rozumie i wykonuje proste polecenia oraz daje znać, kiedy oddaje stolec lub mocz (np. kuca czy chowa się),
• wykazuje zainteresowanie tym, że domownicy udają się do toalety,
• naśladuje zaobserwowane u innych zachowania i czynności w toalecie, 
• sygnalizuje potrzebę zmiany zabrudzonej pieluszki. 

Gotowość dziecka i odpowiednie nastawienie rodzica gwarantują sukces w treningu czystości. Podstawą są wyrozumiałość, konsekwencja i cierpliwość. 

„Odpieluchowanie” dziecka – jak to zrobić?

Wybierz dzień, w którym dziecko rozpocznie pożegnanie z pieluszką, ubierz malucha w coś, co łatwo i szybko się zdejmuje. 

Sadzaj dziecko na nocnik

Uważnie obserwuj dziecko, by zauważyć prawidłowości w jego zachowaniu towarzyszące wypróżnianiu się ‒ niektóre maluchy mogą kucać przed załatwieniem się. W takiej sytuacji szybko podsuń nocnik. 

• przypominaj mu, do czego służy,
• nie przetrzymuj go na nocniku i nie zmuszaj do długiego siedzenia,
• stawiaj nocnik zawsze w zasięgu wzroku pociechy,
• doceniaj starania dziecka, chwal i nagradzaj każdą udaną próbę,
• nie okazuj złości czy irytacji na widok zabrudzonej bielizny,
• możesz wspomóc się różnymi książeczkami, bajkami, obrazkami o tematyce korzystania z nocnika, 
• bądź cierpliwy – zazwyczaj przyzwyczajanie dziecka do nienoszenia pieluszek trwa około 6 tygodni, a nauka może trwać nawet do 3 miesięcy. 

Dobra wiadomość jest taka, że wszystkim dzieciom ‒ prędzej czy później ‒ udaje się posiąść umiejętność załatwiania się do nocnika. Ważne, by nie porównywać umiejętności dziecka z innymi dziećmi i dać mu czas na dorośnięcie do nowej umiejętności. 

‒ Warto zadbać o to, by trening czystości nie stał się przykrym obowiązkiem i czynnością, która kojarzy się ze stresem i nieprzyjemną atmosferą. Przygoda z nocnikiem jest najbardziej efektywna, kiedy dziecko traktuje ją jako nowe doświadczenie, ciekawe wyzwanie. W odpieluchowaniu nie należy kierować się wiekiem, ale gotowością dziecka. Nie powinno się jednak odkładać tego powyżej 32. miesiąca życia – tłumaczy Aleksandra Litwiniuk, pedagog specjalny i terapeuta SI z Niepublicznego Przedszkola Specjalnego Insignis w Lublinie.

Nocnik dla dziecka powinien być przede wszystkim wygodny w użytkowaniu, łatwy do utrzymania w czystości i na tyle interesujący, by zachęcał malucha do korzystania. Przed zakupem warto trochę zgłębić temat i nie kupować przypadkowego modelu. 

 W sklepach mamy ogromny wybór nocników – niektóre mają typowe, a inne bardzo wymyślne kształty i funkcje. Jaki powinien być „idealny” nocnik dla dziecka? 

• wygodny,
• wykonany z giętkiego, ale trwałego materiału,
• stabilny i bezpieczny ‒ bez kantów, ostrych krawędzi czy łatwych do oderwania małych elementów,
• nocnik dla chłopca powinien mieć z przodu odpowiednie zabezpieczenie,
• nocnik dla dziewczynki nie musi być zabudowany.

Producenci robią, co mogą, aby zainteresować klientów, a przede wszystkim użytkowników nocników. Znajdziemy nocniki dla dzieci grające, mające wbudowane odtwarzacze z muzyką, która uruchamia się po załatwieniu potrzeby, nocniki z wbudowanymi lampkami. Wiele z nich ma interesujący design, np. nocnik w pociągi z ulubionej bajki, nocnik z księżniczkami. Nocnik dla dziewczynek może być tronem księżniczki, a nocnik dla chłopca samochodem. Znajdziemy nawet nocnik o kształcie… muszli klozetowej, który na dodatek uruchamia dźwięk spuszczania wody. Wygodne i praktyczne jest wybranie nocnika z wyjmowanym wkładem. W prosty sposób można się pozbyć jego zawartości i umyć zabrudzoną powierzchnię. 

Pierwszy nocnik dla dziecka

Pierwszy nocnik dla dziecka powinien być taki, by dziecko nie bało się na nim usiąść. Niekiedy zwyczajnie przestraszy się nocnika-samochodu czy nocnika wydającego dźwięki. W wielu przypadkach na początek przydaje się zwykły, niewielki nocnik, na którym pupa dziecka wygodnie się mieści, nie pozostawiając zbyt wiele przestrzeni wokół. Niektóre dzieci mogą się tego bać. Poza tym łatwy dostęp rączek do nocnika to prosta droga do eksploracji jego zawartości. 

Pierwszy nocnik powinien być lekki i wygodny do noszenia. Pamiętajmy, że w pierwszych tygodniach będziemy mieli go zawsze pod ręką. Także dziecko będzie początkowo traktowało nocnik jak zabawkę. 

Nocnik dla dziecka z niepełnosprawnością

Zazwyczaj u dzieci z niepełnosprawnościami proces odpieluchowania rozpoczyna się znacznie później niż u dzieci bez ułomności. Najpierw muszą dojrzeć do tego rodzice, kiedy koszty pampersów dla dużego dziecka zaczynają być coraz wyższe. Wiele dzieci nie potrafi komunikować swoich potrzeb fizjologicznych. Zarówno domownicy, jak i pracownicy ośrodków powinni podejmować regularne próby prowadzenia dziecka do toalety, by wykształcić u niego mechanizm łączący toaletę z oddaniem stolca czy moczu. Ważne jest, by nie stresować dziecka i nie strofować go, jeśli nie uda mu się załatwić w toalecie. Może to wywołać u niego uraz przed siadaniem na sedes. W przypadku dzieci z autyzmem także nie powinno się podejmować treningu czystości zbyt wcześnie. 

‒ Dziecko autystyczne, skupione na autostymulacji, ma utrudniony kontakt ze sobą. Kiedy zachowań trudnych jest mniej, łatwiej jest przeprowadzić trening czystości, który powinien nastąpić w 30. miesiącu życia dziecka. Dzieci zdrowe obserwują i naśladują zachowania dorosłych. Dzieci zaburzone nie obserwują. Dlatego podczas wprowadzania treningu czystości bardzo ważny jest poziom rozwoju dziecka – mówi Aleksandra Litwiniuk.