Problemy z wypróżnianiem w połogu – skąd się bierze i jak sobie z nim radzić?

Problemy z wypróżnianiem dotykają wielu kobiet jeszcze w czasie ciąży i są związane ze spowolnioną perystaltyką jelit. Niestety zdarza się, że po porodzie problem nie mija lub, co gorsza, nasila się. Wiele kobiet z tego powodu broni się przed wypróżnieniem w pierwszych dniach po porodzie, obawiając się bólu czy też rozejścia się rany. 

Specjaliści zalecają, by tego nie robić, gdyż im dłużej trwa zaparcie, tym masy kałowe stają się twardsze i mogą wywoływać jeszcze większe dolegliwości. Należy jednak pamiętać, że jelita w większości przypadków zaraz po porodzie są oczyszczone. Jest to spowodowane tym, że wiele kobiet doświadcza biegunek kilka dni przed porodem lub do wypróżnienia dochodzi w wyniku lewatywy albo podczas samego porodu. Nie dziwi więc fakt, że przez pierwsze dwie doby połogu mama zazwyczaj nie ma potrzeby wizyty w toalecie.

W pierwszych dniach połogu problemy z wypróżnianiem zgłasza wiele kobiet. Związane jest to ze zmianami jakie zachodzą w organizmie mamy. Ewentualne żylaki odbytu, zszyta rana krocza czy odwodnienie spowodowane karmieniem piersią i zbyt małą ilością wypijanej wody sprawiają, że wiele kobiet unika toalety jak ognia, bojąc się najczęściej bólu podczas defekacji. Znieczulenie, stosowane szczególnie podczas cięcia cesarskiego, również może wpływać na problemy z wypróżnianiem w pierwszych chwilach po porodzie. Mijają one jednak samoistnie.

Problemy z wypróżnianiem po porodzie mogą mieć różne przyczyny. Jeśli kobieta rodziła drogami natury, okolica krocza i odbytu może być obolała, a ewentualne parcie może kojarzyć się z bólem porodowym. W przypadku szycia krocza wiele kobiet obawia się defekacji ze względu na strach przed rozejściem się szwów. Problemem są także żylaki odbytu, które w trakcie porodu mogły się nasilić lub popękać, przez co sama myśl o wypróżnieniu może boleć.

Najczęstszym problemem z wypróżnianiem po porodzie są zaparcia. Perystaltyka po ciąży przez jakiś czas jest spowolniona, co sprzyja utrzymywaniu się zaparć. Obawy kobiet i ból okolicy krocza także nie sprzyjają defekacji. Niektóre kobiety po porodzie z powodu stwierdzonej niedokrwistości otrzymują preparaty żelaza, których efektem ubocznym jest działanie zapierające. Innym problemem związanym z przewodem pokarmowym dotykającym kobiety ciężarne oraz te w połogu są żylaki odbytu, powodujące ból okolicy odbytu i uniemożliwiające swobodne wypróżnienie.

Nie ma reguły, czy u danej kobiety wystąpią problemy z wypróżnianiem po porodzie, gdyż jest to kwestia indywidualna. Najczęściej jeśli przez 2 dni pobytu w szpitalu do defekacji nie dojdzie, zaleca się zastosowanie czopków glicerynowych, które mają na celu zmiękczyć stolec i zmniejszyć tym samym ewentualny ból podczas wypróżniania. Kobietom w połogu poleca się również, aby dieta bogata była w błonnik, który zapobiega zaparciom. Powinno się także pić przynajmniej 2 litry wody, co jest szczególnie ważne, gdy kobieta karmi piersią. 

W walce z zaparciami przydaje się także ruch, np. spacery. Zmniejsza to również ryzyko zakrzepowo-zatorowe, które jest podwyższone w czasie połogu. Wielu specjalistów, szczególnie fizjoterapeutów uroginekologicznych, poleca, aby kobiety, nie tylko w okresie połogu, podczas korzystania z toalety stawiały stopy na stołku (na wysokości około 15 cm), co zmniejsza napięcie mięśni dna miednicy i zapewnia fizjologiczną postawę ułatwiającą defekację.