Co to jest test Manninga?

Test Manninga określany jest również jako profil biofizyczny płodu (BPP). Składa się z dwóch części: badania ultrasonograficznego, podczas którego określane są konkretne parametry, oraz zapisu KTG. Każda z części trwa 30 minut, chyba że uda się pozytywnie ocenić wszystkie parametry w ultrasonografii szybciej. W badaniu USG lekarz ginekolog ocenia:

1. ruchy oddechowe dziecka,
2. ruchy płodu,
3. napięcie mięśniowe,
4. ilość płynu owodniowego.

Za każde kryterium przyznaje się 0 lub 2 punkty. Dodatkowe 2 punkty obejmują zapis KTG, jeśli jest on reaktywny, tzn. muszą być obecne co najmniej 2 epizody akceleracji (zwiększenia częstości akcji serca o minimum 15 uderzeń trwające ponad 15 sekund).

W sumie w teście Manninga można otrzymać maksymalnie 10 punktów. W zależności od tego wyniku określany jest dobrostan dziecka. W przypadku wyniku poniżej 6 punktów istnieje ryzyko niedotlenienia wewnątrzmacicznego i konieczne może być ukończenie ciąży drogą cięcia cesarskiego.

Podczas testu Manninga ocenia się głównie ryzyko wystąpienia niedotlenienia wewnątrzmacicznego oraz kwasicy u dziecka. Konsekwencją tego stanu może być w przyszłości mózgowe porażenie dziecięce, dlatego nieprawidłowy wynik badania wymagać może natychmiastowej reakcji w postaci zakończenia ciąży. Dzięki temu można zapobiec rozwojowi poważnych powikłań i niedotlenienia. 

Należy pamiętać, że na wynik profilu biofizycznego płodu mogą mieć wpływ czynniki takie jak: nikotynizm, wady układy moczowego płodu, przedwczesne pęknięcie błon płodowych czy też nieprawidłowa glikemia u kobiety ciężarnej. Z uwagi na ryzyko wyników fałszywych obecnie zamiast przeprowadzania testu Manninga zaleca się wykonanie USG Doppler przepływów naczyniowych lub ocenę zmienności krótkoterminowej w zapisie kardiotokograficznym. Mimo to profil biofizyczny płodu stanowi nadal dodatkową metodę oceny dobrostanu dziecka.

BPP pokazuje aktywność płodu w czasie rzeczywistym. Za tą aktywność zaś odpowiada ośrodkowy układ nerwowy dziecka, który jest bardzo wrażliwy na niedotlenienie. Jeśli więc wynik testu Manninga jest prawidłowy, ryzyko wystąpienia niedotlenienia uznaje się za niskie. Mierzone parametry korelują więc z ryzykiem niedotlenienia, a także z ryzykiem śmiertelności okołoporodowej. W przypadku niskiego wyniku w profilu biofizycznym płodu istnieje również podwyższone ryzyko wystąpienia mózgowego porażenia dziecięcego. Jeśli zaś wynik badania jest prawidłowy, zapewnia to dobrostan płodu na najbliższe 7 dni. 

Innym, bardziej orientacyjnym sposobem umożliwiającymi kontrolę dobrostanu dziecka jest samodzielne liczenie ruchów płodu przez kobietę ciężarną. Najpopularniejszą metodą jest tzw. count to ten, czyli metoda Cardiff, polegająca na liczeniu ruchów do 10. Najczęściej powinny pojawić się one w ciągu kilkunastu minut. Jeśli w ciągu 2 godzin przyszła mama nie odczuje 10 ruchów, należy rozszerzyć diagnostykę np. o opisywany test Manninga.

Profil biofizyczny płodu nie należy do badań obowiązkowych i nie jest wykonywany u wszystkich kobiet ciężarnych. Najczęściej test Manninga przeprowadzany jest w przypadku ciąż powikłanych ograniczeniem wzrastania płodu (FGR lub SGA). Poza tym może zostać wykonany, gdy we wcześniejszych tygodniach ciąży stwierdzono nieprawidłowości w rozwoju płodu. Test Manninga przeprowadzany jest głównie pod koniec 3. trymestru. Zgodnie z rekomendacjami PTGiP może być rozszerzeniem badania USG po terminie porodu, podobnie jak USG Doppler tętnicy pępowinowej i tętnicy środkowej mózgu. Podczas porodu najczęściej dobrostan płodu monitorowany jest za pomocą kardiotokografii (KTG). Dostarcza ona bowiem informacji o czynności serca dziecka, która zmienia się w wyniku np. niedotlenienia.

Infografika formalności po urodzeniu dziecka: co robić po porodzie