Nie chcę chodzić do szkoły!

Strach przed szkołą towarzyszy nie tylko pierwszakom (choć w ich przypadku może być zrozumiały – w końcu to ogromna zmiana). O ile maluchy zmagają się głównie z rozstaniem z rodzicami i znajomymi kątami, starsi obawiają się o swoją pozycję w grupie, utrzymanie bądź znalezienie przyjaciół i o to, jak wypadną na tle klasy. Wszyscy wysyłają sygnały, które powinny zwrócić uwagę dorosłych. Medicalxpress.com podaje 8 oznak świadczących o tym, że wasze dzieci boją się szkoły. Przeczytajcie, zapamiętajcie i – w razie potrzeby – działajcie.

Gdy dziecko nie chce chodzić do szkoły – możliwe przyczyny

1. Kłopoty ze snem. Czasem w ten sposób objawia się podekscytowanie mającymi nastąpić miłymi wydarzeniami, ale jeśli towarzyszą im inne symptomy z listy, warto być czujnym.
2. Ciągłe szukanie potwierdzenia, że nie wydarzy się nic złego. Że nauczyciel będzie pobłażliwy, a koledzy mili.
3. Obsesyjne porządkowanie książek, zeszytów i pomocy szkolnych. Porządek tak, ale nie przesadny!
4. Ciągłe powtarzanie wskazówek, zasad i reguł, jakimi należy się w szkole kierować. Tu podobnie jak wyżej: utrwalenie w pamięci i upewnienie się, że się zrozumiało, nie jest złe, ale gdy skupia całą uwagę dziecka, może sygnalizować problem.
5. Nawracające dolegliwości: bóle głowy, brzucha, wymioty.
6. Drażliwość i wahania nastroju – zwłaszcza gdy wcześniej się nie pojawiały.
7. Wycofanie, zamkniecie się w sobie, odmowa rozmów o szkole – to objawy spotykane częściej u starszych dzieci. Nastolatki też mogą się bać.
8. Narastająca niechęć i okazywanie jej wprost – od buńczucznego „nie pójdę do szkoły!”, przez „proszę, pozwól mi dziś nie iść”, po „odbierz mnie wcześniej, nie chcę tam być”.

Gdy dziecko nie chce chodzić do szkoły – jak sobie z tym radzić?

1. Upewnijcie się, że dziecko wie, jak poruszać się po szkole, trafić na zajęcia, gdzie zostawić torbę z rzeczami na basen, a gdzie buty na zmianę.
2. W przypadku zajęć dodatkowych korzystajcie z lekcji pokazowych, żeby oswoić się z prowadzącym i miejscem.
3. Złapcie rytm. Poranna rutyna i przewidywalna kolejność wydarzeń w domu działają uspokajająco.
4. Szukajcie pozytywów – w szkole są lubiani koledzy i wciągające kółka zainteresowań.
5. Pozwólcie dzieciom na chwilę słabości – niech poczują wasze wsparcie i chęć pomocy.
6. Nie pozwólcie na unikanie szkoły – zostawanie w domu z byle powodu jedynie pogarsza sprawę.
7. Chwalcie! Za każdy drobiazg przybliżający do sukcesu.

W większości wypadków empatia, metoda małych kroków i cierpliwość wystarczą. W poważniejszych przypadkach – gdy nasili się opuszczanie lekcji, symulowanie chorób, osowiałość lub agresja, lepiej poszukać pomocy specjalisty.