Choroba lokomocyjna u dzieci – jak z nią walczyć?

Choroba lokomocyjna pojawia się najczęściej w wyniku podróży środkami transportu, takimi jak: pociąg, samochód, statek, a nawet samolot. Wynika ona z „niezgodności”, jaka występuje między błędnikiem, czyli narządem równowagi, a wzrokiem człowieka. Poruszający się pojazd, a co za tym idzie, przesuwający się obraz, odbierane są przez oko jako ruch ciała. Błędnik natomiast nie odbiera informacji, aby ciało poruszało się, mimo że według narządu wzroku pozostaje w ciągłym ruchu. Takie wykluczające się nawzajem informacje docierające do mózgu prowadzą właśnie do objawów charakterystycznych dla choroby lokomocyjnej.

Choroba lokomocyjna, choć może pojawić się w każdym wieku, nie może być rozpoznana w przypadku niemowląt. Według piśmiennictwa, choroba lokomocyjna dotyczy z reguły dzieci w przedziale wiekowym od 2. do 12. roku życia. Najczęściej jednak dotyka ona dzieci w wieku od 4 do 10 lat.

Objawy choroby lokomocyjnej z reguły ustępują po ukończeniu 6. roku życia. Jest to spowodowane tym, że układ nerwowy dziecka dojrzewa i jest w stanie coraz lepiej radzić sobie z przyswajaniem informacji z narządu wzroku oraz równowagi podczas podróży. Może się jednak zdarzyć, że choroba lokomocyjna zostanie z dzieckiem na dłużej. W niektórych przypadkach jej objawy ustępują dopiero w wieku dorosłym, a niekiedy zostają z dzieckiem przez całe życie.

Objawy związane z chorobą lokomocyjną są uciążliwe nie tylko dla dziecka, ale również dla wszystkich uczestników podróży, szczególnie rodziców. Z tego powodu warto pomóc maluszkowi przetrwać ten moment i zapewnić mu jak najlepsze warunki. 

Jeżeli jedziesz samochodem, możesz spróbować mniej agresywnej jazdy, gdyż gwałtowne hamowanie i przyspieszanie może nasilić objawy związane z chorobą lokomocyjną. Posadzenie dziecka przodem do kierunku jazdy również może przynieść wymierne korzyści w postaci jego lepszego samopoczucia. Bardzo ważne jest, aby dziecko nie jadło tłustych i ciężkostrawnych rzeczy, np. produktów typu fast-food, przed podróżą. W przypadku choroby lokomocyjnej, nudności i wymioty występują znacznie częściej, jeżeli dziecko zjadło obfity posiłek przed podróżą. To samo tyczy się napojów gazowanych. 

Jeżeli podróż jest długa, zaplanuj częstsze przerwy w trakcie jej trwania. Pozwoli to dziecku na regularny odpoczynek, a także przyjmowanie lekkich posiłków, co jest znacznie lepsze dla maluszka niż obfity posiłek przed długą podróżą. Podczas jazdy dziecko powinno pić duże ilości wody mineralnej. Może również jeść warzywa, owoce oraz słone, suche przekąski. Pamiętaj również o wsparciu psychicznym dla dziecka oraz uspokajaniu go podczas trwania podróży, a także – w miarę możliwości – o zapewnieniu mu rozrywki.

Jeżeli wspomniane wcześniej sposoby pomocy dziecku nie przynoszą pożądanych efektów, można zastosować preparaty dostępne w aptekach. Wiele z nich zawiera w swoim składzie imbir i miętę. Zioła te działają w pewnym stopniu przeciwwymiotnie, dlatego niekiedy używane są w celu łagodzenia objawów związanych z chorobą lokomocyjną. Pamiętaj jednak, że warto skonsultować ich podanie dziecku z lekarzem pediatrą, który powie ci, czy jest to bezpieczne dla maluszka. Co więcej, pamiętaj, aby nie podawać dziecku tego typu preparatów w przypadku uczulenia na jakikolwiek składnik. 

W aptekach dostępne są również leki zawierające w swoim składzie dimenhydraminę. Jest to substancja o działaniu przeciwwymiotnym, antyhistaminowym oraz lekko sedującym. Tym samym nie tylko łagodzi objawy w postaci nudności i wymiotów, ale także uspokaja dziecko. Z powodu tego, że dziecko przez większą część podróży może być śpiące oraz nieco otumanione, wielu rodziców nie przepada za stosowaniem leków zawierających dimenhydraminę. 

Choroby lokomocyjnej nie da się wyleczyć, a wszystkie wymienione zabiegi oraz leki mają jedynie przeciwdziałać jej wystąpieniu w trakcie podróży. Jak zostało już wcześniej wspomniane, choroba lokomocyjna w większości przypadków wraz z wiekiem staje się mniej uciążliwa, a nawet całkowicie ustępuje.