Wybroczyny u dziecka – objawy, przyczyny, leczenie

Wybroczyny to niewielkie zmiany skórne, których średnica nie przekracza 3 mm. Są one wynaczynieniami krwi z naczyń włosowatych, powstającymi m.in. na skutek wysokiego ciśnienia wewnątrz nich. Punkciki te mogą występować na całym ciele, jednakże najczęściej pojawiają się na: twarzy, rękach, klatce piersiowej, brzuchu, nogach i stopach. Wybroczyny mają tendencję do występowania w skupiskach, przez co niekiedy mogą być mylone z wysypką. 

W przeciwieństwie do innych wykwitów skórnych wybroczyny nie bledną pod wpływem nacisku. Przybierają one barwę czerwoną, brunatną bądź fioletową i wyraźnie odznaczają się od skóry niezmienionej chorobowo. Ich pojawienie się na skórze jest przesłanką do natychmiastowej konsultacji z lekarzem.

Podstawowym symptomem wybroczyn u dziecka jest występowanie na skórze i błonach śluzowych drobnych punkcików o czerwonym, brunatnym bądź fioletowym zabarwieniu. Same w sobie nie stwarzają one niebezpieczeństwa dla życia bądź zdrowia dziecka, jednakże niekiedy mogą być jednym z objawów poważniejszych dolegliwości, w tym m.in. zapalenia naczyń włosowatych. 

Z tego powodu zauważenie na skórze dziecka drobnych plamek powinno skłonić nas do konsultacji z dermatologiem, który na podstawie wywiadu i przeprowadzonych badań będzie mógł postawić diagnozę i wdrożyć odpowiednio ukierunkowane leczenie.

Bezpośrednią przyczyną występowania wybroczyn zarówno u dzieci, jak i osób dorosłych jest podwyższone ciśnienie krwi w naczyniach włosowatych bądź drobnych tętnicach, a także przenikanie erytrocytów (krwinek czerwonych) przez ściany tychże naczyń. Chcąc dowiedzieć się, skąd się one wzięły, należy udać się do dermatologa i wykonać morfologię krwi z oznaczeniem krzepnięcia krwi oraz liczby trombocytów. Warto też zwrócić uwagę na objawy towarzyszące wybroczynom. Gdy dziecko z wybroczynami gorączkuje, konieczne może okazać się wykonanie posiewu krwi.

Przyczyny pojawienia się wybroczyn na skórze i błonach śluzowych dziecka mogą być zróżnicowane. Niekiedy powstają one u noworodków i niemowląt na skutek silnego płaczu, wymiotów bądź kaszlu. W takiej sytuacji możemy zaobserwować je na twarzy i w jej okolicach. Tego typu wybroczyny nie są groźne i zwykle ustępują samoistnie po kilku dniach. Niemniej jednak na wszelki wypadek warto udać się do lekarza w celu postawienia trafnej diagnozy. 

Podwyższone ciśnienie krwi w naczyniach krwionośnych, będące bezpośrednim podłożem powstawania wybroczyn, może wystąpić również na skutek wzmożonego wysiłku fizycznego, np. podniesienia ciężaru. W takiej sytuacji pojawią się one na rękach, szyi bądź klatce piersiowej i również ustąpią samoistnie. Inną przyczyną występowania wybroczyn są urazy mechaniczne (np. uderzenie, skaleczenie, otarcie), które u dzieci są stosunkowo częste. 

Inne możliwe przyczyny wybroczyn to:

• problemy z krzepliwością krwi, 
• stosowanie leków przeciwzakrzepowych, 
• małopłytkowość (skaza krwotoczna), 
• choroby zakaźne: mononukleoza, szkarlatyna, gorączka krwotoczna,
• tyfus plamisty, 
• białaczka,
• autoimmunologiczne zapalenie naczyń krwionośnych (choroba Schonleina-Henocha), 
• niedobór witaminy C, 
• tyfus plamisty,
• celiakia,
• toczeń rumieniowaty układowy,
• choroba Kawasaki, 
• sepsa,
• infekcyjne zapalenie wsierdzia,
• chłoniak.

Podstawą w leczeniu wybroczyn u dziecka jest poprawne zidentyfikowanie przyczyny ich występowania. Wówczas będzie można wdrożyć odpowiednio ukierunkowane leczenie. W tym celu należy udać się do lekarza pediatrii i dermatologa, który po obejrzeniu zmian skórnych i przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego będzie mógł ocenić charakter zmian. Niekiedy dodatkowo może zalecić wykonanie morfologii krwi. Jeśli wybroczyny występują wskutek podwyższonego ciśnienia krwi z powodu kaszlu, wymiotów, płaczu czy też urazów mechanicznych, zwykle nie ma potrzeby wdrażania leczenia. Wówczas znikają one samoistnie po kilku dniach.