Czy chodzenie nago przy dziecku może mu zaszkodzić?

Nagość i dziecko to wciąż temat kontrowersyjny, choć powinien być całkowicie naturalny. W końcu rodzimy się bez ubrania. W temacie „nagość i dziecko” można obserwować szerokie spektrum zachowań: od nagich dzieci biegających po publicznych plażach po ukrywanie się przebierających się rodziców przed dziećmi, nawet w warunkach domowych. 

Dzieci rodzą się bez poczucia wstydu. Dopiero w procesie socjalizacji maluchy uczą się, jak traktować nagość swoją i innych. Bazują w tym na obserwacji rodziców, ale i rówieśników. Dlatego pierwsze zawstydzenie czy chęć samotnego korzystania z toalety pojawiają się zwykle w przedszkolu. 

Ważne jest ukształtowanie u dziecka właściwej postawy wobec nagości swojej i innych. Jest to bardzo istotne nie tylko w procesie akceptacji swojego ciała, ale także w obliczu szeregu czyhających zagrożeń, jak np. pedofilia.

Chodzenie nago przy dzieciach budzi kontrowersje. Ile osób, tyle opinii. 

– Pamiętam, że moi rodzice spali nago, gdy byłam już w wieku wczesnoszkolnym. Kiedy w nocy wołała ich moja młodsza siostra, przychodzili rozebrani. Byłam tym taka zniesmaczona, zgorszona. Prosiłam mamę, żeby się zakrywała, uważałam, że chodzenie nago jest okropne – wspomina Karolina. – Dziś przy moich dzieciach nie wpadam w panikę, kiedy wejdą, gdy się przebieram, ale nie paraduję rozebrana po mieszkaniu. Nie chcę, żeby moje dzieci tak wspominały moje ciało, jak ja rozebranych rodziców. 

– Nie jestem pruderyjna, nie mam tematów tabu, ale jestem przeciwna nagości przy dzieciach. Po co paradować nago? Myślę, że przy niemowlętach to jeszcze ujdzie, ale potem już trzeba się zakryć. To przecież chwila, żeby się ubrać – uważa Monika. 

– Moje dzieci są w wieku wczesnoszkolnym, jestem często przy nich nago, oczywiście w uzasadnionych sytuacjach, np. kąpiel, przebieranie się. Dla dzieci też to naturalne, ale uczę ich, że rozbieranie się, przebywanie nago, to jest zarezerwowane dla grona najbliższych. Od kiedy są w przedszkolu i szkole, czyli mają kontakt z obcymi dorosłymi, są nauczeni, że nikt obcy nie może się przed nimi obnażać ani ich podglądać, prosić o pokazanie ciała. Podkreślam, że mają mi zgłaszać, jeśli zdarzyłyby się takie sytuacje – dodaje Anna. 

Psychologowie twierdzą zgodnie, że popadanie w skrajności nie jest dobrym pomysłem. Jeśli będziemy mocno nalegać na zasłanianie się i zakrywać się w popłochu, gdy tylko dziecko zajrzy do łazienki, maluch może mieć trudności z akceptacją swojego ciała. Jeśli jednak w domu jest zbytnia swoboda w sferze nagości, a brakuje przy tym dyskusji na ten temat, dziecko może być narażone na zachowania ryzykowne. 

Nagość mamy vs nagość taty

Dla części rodziców mniejszym problemem jest nagość w obecności dziecka tej samej płci. Natomiast w kontakcie ojciec z córką lub matka z synem starają się zachować większy dystans i zakrywać ciało. Uważa się, że nagość ojca, szczególnie w okresie niemowlęcym, nie powinna budzić obaw. Nagość mamy czy nagość taty jest w oczach dziecka pozbawiona erotyki. 

Wiele zależy od kultury danego kraju. Są miejsca na świecie, gdzie naturyzm jest popularny. Tam całe rodziny, niezależnie od płci i wieku, mogą wypoczywać nago, nie mając problemów z nagością. 

Nagość w domu może być problematyczna w sensie prawnym, jeśli np. mama wchodzi w nową relację. Wówczas partner mamy to obca osoba dla dziecka z poprzedniego związku. Wiele zależy od wzajemnych kontaktów, ale dla wspólnego komfortu warto ustalić granice rozbierania, np. do bielizny.

Nagość w obecności dzieci nie powinna podlegać ocenom: „wypada” lub „nie wypada”. Cielesność, jako naturalną część życia, którą warto akceptować, ale i szanować. Zwykle ok. 7–10 roku życia dzieci zaczynają się wstydzić i zasłaniać, krępować się, przebierając się przy obcych, zamykać drzwi korzystając z toalety. Wtedy też zaczyna przeszkadzać im nagość mamy czy nagość taty. 

Warto być więc otwartym na sygnały ze strony dziecka, aby nie krępować go swoją nagością. Jeśli lubimy sypiać nago, nie ma nic w tym złego, jeżeli wstając, narzucimy szlafrok. 

Czy można chodzić nago przy dziecku? 

– Kwestia nagości rodzica w obecności dziecka bywa sporna – zauważa Paulina Świderska, opiekunka medyczna, pracownica socjalna. – Owszem, dzieci są i będą ciekawe, jednakże to rodzic ustala granice, które w przyszłości procentują. Współczesna rzeczywistość jest przepełniona nagością, seksem, często uprzedmiotowieniem ciała. Dlatego rodzic powinien, jako autorytet, ustalać zdrowe granice. Rodzic daje przykład i poprzez ten przykład kształtuje normy i zasady, którymi dziecko będzie się kierowało.

Nagość mamy czy nagość taty jest w oczach dziecka całkiem naturalna. Może budzić ciekawość, taką samą, jak cały otaczający świat. 

Gdy maluch będzie zadawać pytania, np. o narządy płciowe, warto na nie odpowiedzieć w sposób dostosowany do wieku dziecka. Jeśli będziemy urywać rozmowę, zakazywać tematu, niepotrzebnie infantylizować lub przeciwnie – stosować słownictwo niezrozumiałe dla dzieci, możemy spowodować trwały uraz w psychice dziecka, zaburzenia emocjonalne, zaburzenia odżywiania (anoreksja czy bulimia często bierze się z lęku przed okresem dorastania) niechęć do własnej cielesności, a nawet trudności w relacjach intymnych w przyszłości. 

Dzieci, nieświadome, że swoją nagość należy chronić, mogą publikować w sieci rozebrane zdjęcia, ulegać pedofilom czy prowokacjom rówieśników. Dlatego warto bez tabu i bez wstydu rozmawiać z dziećmi. Jednocześnie nie należy wychowywać ich bez zasad i bez granic.