W jakim wieku dzieci idą do przedszkola?

Pójście do przedszkola jest ogromnym przełomem w życiu dziecka, szczególnie jeśli nie uczęszczało ono do żłobka. Ważne, by od samego początku zapewnić maluchowi poczucie bezpieczeństwa i zachować spokój. Dziecko, które wyczuje strach rodzica, natychmiast zacznie się bać i panikować. 

– Pierwsze dni pobytu w przedszkolu mogą wiązać się z niepokojem, smutkiem i tęsknotą za rodzicem. Dzieci mogą być zdezorientowane, zagubione i niezbyt chętne do udziału w zabawie czy zorganizowanych aktywnościach. 

Niektóre przedszkolaki złoszczą się, że ich potrzeby nie są na pierwszym miejscu lub że muszą podporządkować się strukturze dnia i zasadom panującym w przedszkolu. Są też dzieci, dla których to nowe doświadczenie nie będzie stresującą sytuacją i będą cieszyły się z kontaktu z rówieśnikami. Musimy pamiętać, że dziecko ma prawo do wszystkich emocji, a zadaniem dorosłego jest pomóc mu te emocje przeżyć i je wesprzeć – mówi psycholog Anna Kubiak.

Rodzice często mają wątpliwości i zastanawiają się, kiedy zapisać dziecko do przedszkola. Zatem w jakim wieku idzie się do przedszkola? Każde dziecko rozwija się w swoim własnym tempie i nie ma jednego, konkretnego wieku, od którego dziecko powinno do niego uczęszczać. Do państwowego przedszkola można zapisać już trzylatka, do prywatnego przyjmowane są nawet dwuipółletnie dzieci. Kiedy posłać dziecko do przedszkola? Czym kierować się przy podjęciu decyzji?

• Załatwianie potrzeb – dziecko, które posyłamy do przedszkola, powinno mieć częściowo utrwalone nawyki higieniczne. Musi umieć załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne i korzystać z papieru toaletowego, myć ręce i wycierać nos w chusteczkę. Powinno samodzielnie posługiwać się łyżką i widelcem, ubierać się i rozbierać.
• Samodzielność – dziecko, które chcemy zapisać do przedszkola, powinno umieć się samodzielnie bawić, organizować sobie zajęcie i sprzątnąć po zakończonej zabawie.
• Otwartość – otwarte dziecko szybciej zaadaptuje się w nowym otoczeniu. To, które dobrze znosi rozłąkę z rodzicami i lubi przebywać w towarzystwie rówieśników, nie powinno mieć większych problemów z pobytem w przedszkolu. 

Zdarza się, że małe dzieci nie są gotowe, by pójść do przedszkola. – Jeśli dziecko protestuje przed wyjściem z domu lub płacze podczas pożegnania, warto zadać sobie pytanie, co może być tego powodem. Czy w tych pierwszych dniach doświadczyło czegoś trudnego, czy się przestraszyło? Czy ma trudności w komunikowaniu swoich potrzeb i czuje się nierozumiane przez wychowawców przedszkolnych lub inne dzieci? 

Zdarza się, że proces adaptacji trwa zbyt krótko lub nie ma go wcale. Niektóre trzylatki nie są jeszcze gotowe na separację z rodzicem. Płacz i niechęć to też naturalna reakcja na zmianę i nową sytuację. Dziecko ma prawo do stopniowego oswajania się z przedszkolem – dodaje ekspertka.

Roczne przygotowanie przedszkolne, czyli tzw. zerówka, obowiązuje dzieci sześcioletnie. Dziecku, które ukończyło sześć lat, urząd gminy lub urząd miasta musi zapewnić miejsce w przedszkolu. Rodzice takiego dziecka mają obowiązek zapisać je do przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej. 

Obowiązek rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego (na początku września), w którym dziecko kończy sześć lat. Oznacza to, że zarówno dzieci urodzone w styczniu, jak i w grudniu tego samego roku będą uczęszczały do tej samej grupy wiekowej.

U dzieci, które posiadają orzeczenie dotyczące potrzeby kształcenia specjalnego, obowiązek przedszkolny można odroczyć dwa razy. Trzy, cztero- i pięcioletnie dzieci zgodnie z prawem mogą, ale nie muszą, korzystać z wychowania przedszkolnego.

Pierwsze dni w przedszkolu często upływają dzieciom pod znakiem płaczu, złości i niechęci. Jak pomóc dziecku przetrwać pierwsze dni w przedszkolu?

• Nigdy nie strasz przedszkolem.
• Postaraj się ukryć swoje negatywne uczucia. 
• Opowiedz, jak będzie przebiegał dzień.
• Wspomnij o swoich doświadczeniach związanych z przedszkolem.
• Wspólnie przygotujcie wyprawkę do przedszkola. 
• Nie przedłużaj pożegnań. 
• Zachęcaj do wspólnej zabawy z rówieśnikami.
• Na początku odbieraj dziecko po czterech-pięciu godzinach. 
• Zawsze dotrzymuj obietnicy – jeśli powiesz, że przyjdziesz po obiedzie, nie spóźnij się. 
• Nie krytykuj nauczycielek przy dziecku.