Jak nauczyć dziecko sikać na nocniku?

Trening czystości wymaga czasu i niewielu dzieciom udaje się skorzystać z nocnika przy pierwszych próbach. Bywa tak, że przy pierwszej próbie maluch jest zainteresowany i chętnie usiądzie, a przy kolejnej reaguje płaczem. Będą oczywiście i takie dzieci, które najpierw oswajają się z nocnikiem czy nakładką na sedes, a dopiero później kojarzą tę czynność z sikaniem czy robieniem kupy. 

Warto wytłumaczyć dziecku, że należy on tylko do niego i jest bardzo ważny. Nocnik może stać w łazience, ale wygodnie jest, gdy znajduje się w miejscu, gdzie ono przebywa. 

Zanim zaczniemy naukę czystości, posadźmy dziecko na nocniku w ubraniu i pozwólmy mu wstawać z niego, kiedy tego chce. W pierwszych dniach dziecko będzie traktowało nocnik jak nową zabawkę – będzie wrzucać do niego klocki i zabawki, przesuwać go i przewracać. Oswajanie z nocnikiem jest potrzebne, by dziecko uznało go za swoją własność i nie bało się na nim siadać. Na początku nauki korzystania z toalety większość dzieci lepiej toleruje nocnik niż nakładkę na sedes. 

Oswajanie z nocnikiem i przyzwyczajanie do niego zajmie trochę czasu, lecz na pewno nie należy przyspieszać na siłę tego momentu, gdyż dziecko może się zniechęcić.

Pediatrzy uważają, że większość dzieci osiąga gotowość do korzystania z nocnika między 18. a 24. miesiącem życia. Niestety, wszechobecne stosowanie pampersów znacznie wydłużyło czas odchodzenia od pieluch. Pierwsze próby podejmowane są po 2. a nawet po 3. roku życia. Wielu rodziców uważa, że nauczenie starszego dziecka będzie sprawniejsze. W praktyce bywa z tym różnie.  

Czas na naukę sikania na nocniku nadchodzi wraz z rozwojem samodzielności. Kiedy dziecko zmoczy pieluchę i dostrzega, że jest mu z tym niewygodnie, sygnalizuje to rodzicom. A kiedy odkryje związek między komunikatem o potrzebie a użyciem nocnika i swobodą chodzenia bez pampersa, szybko się nauczy korzystać z nocnika. 

Nie wszystkie dzieci posiądą tę umiejętność w tym samym czasie. Jedne maluchy są już gotowe do pożegnania z pieluchą w 2. roku życia, inne w tym wieku jeszcze nie zauważają niedogodności mokrej pieluchy.

Trzeba uważnie obserwować pociechę i podjąć decyzję o rozpoczęciu treningu czystości, kiedy uznamy, że nadszedł już czas.

Przygotowanie do treningu czystości powinniśmy rozpocząć od ustalenia rytmu wypróżnień dziecka. Sadzamy je na nocniku po nocy, a także po każdej drzemce. 

Początkowo kilka razy sadzajmy je na nocniku w ciągu dnia w ubraniu, a później bez ubrania. Nie powinno się przytrzymywać dziecka siłą, by się nie zniechęciło i nie kojarzyło nocnika z czymś nieprzyjemnym. 

Kiedy podczas prób siadania dziecku uda się załatwić do nocnika, chwalmy je za to. To sprawi, że korzystanie z nocnika będzie mu się dobrze kojarzyć. 

Pokażmy dziecku, jak sami korzystamy z toalety. Dziecko będzie chciało nas naśladować. Utrwalajmy też inne rytuały związane z wypróżnianiem, jak rozbieranie się i mycie rąk. Pediatrzy zalecają, by także chłopców na początku uczyć sikania na siedząco. Dopiero kilkulatek ma na tyle rozwiniętą koordynację ruchów, by prawidłowo oddawać mocz, trzymać penis etc. 

Na czas nauki sikania do nocnika wkładajmy dziecku ubrania łatwe do zdjęcia – spodenki bez guzików, sukienki. To zwiększa szanse na sukces. Co godzinę przypominaj dziecku o skorzystaniu z nocnika. To pomoże mu nauczyć się sygnałów swojego organizmu.

Innym sposobem nauki korzystania z nocnika jest brak pampersa. Dziecko, które kilkakrotnie zmoczy spodnie, zauważy, że to nieprzyjemne, i szybciej zrobi siusiu do nocnika. 

Nigdy nie zostawiaj dziecka w mokrej lub brudnej pieluszce w ramach „szkolenia”. To tylko pogarsza sprawę.

Trening czystości nie jest łatwy. To przede wszystkim sprawdzian cierpliwości i konsekwencji rodziców. Kiedy będziemy dziecko zmuszać go do siedzenia i tworzyć  napiętą atmosferę, maluch zrazi się do nocnika, a stres może wręcz doprowadzić do blokady procesu wydalania. 

Wielu rodziców popełnia błąd, sadzając dziecko na nocnik co chwilę. Ten sposób także prowadzi do zniechęcenia i odrzucenia nocnika, a nawet nawykowego przetrzymywania moczu. 

Nie sprawdza się także dawanie dziecku na nocniku książeczek czy uruchomienie telewizora. To rozprasza uwagę dziecka i nie sprzyja skutecznemu wypróżnianiu. 

Część rodziców w obawie przed zabrudzeniem mieszkania w czasie nauki siadania na nocnik ogranicza ilość płynów spożywanych przez malucha. Wręcz przeciwnie, dziecko powinno czuć parcie na pęcherz, by kojarzyć je z potrzebą oddania moczu. 

Jednym z powszechnych błędów, jakie robimy, kiedy chcemy nauczyć dziecko sikania do nocnika,  jest zawstydzanie. Przynosi to jednak skutek odwrotny do zamierzonego. 

Na koniec jeszcze próba odpowiedzi na pytanie wielu rodziców: Jak szybko nauczyć dziecko sikać na nocnik? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na takie pytanie. Wiele zależy od temperamentu i samodzielności dziecka. Przyjmuje się, że dzieci trzyletnie są już na tyle dojrzałe, by podejść do kwestii wypróżniania rozumowo. Tym nieco młodszym musimy pomóc w zrozumieniu zależności między parciem na pęcherz a odpowiednio wczesnym sygnalizowaniem potrzeby skorzystania z toalety. Tak czy inaczej dobrze jest podejmować próby nauczenia dziecka korzystania z nocnika, a jeśli zauważamy, że spróbowaliśmy za wcześnie, poczekać, aż dziecko będzie dostatecznie dojrzałe.