Zapalenie pęcherza u dziecka

Najczęstszą przyczyną zakażeń układu moczowego u dzieci są bakterie, a dokładniej pałeczka E.coli, którą możemy znaleźć m.in. w naszym przewodzie pokarmowym. W większości przypadków drobnoustroje dostają się do organizmu dziecka przez cewkę moczową, a później docierają do pęcherza moczowego lub nerek. W języku profesjonalistów zakażenie takie określane jest jako zakażenie drogą wstępującą. U najmłodszych dzieci do infekcji układu moczowego może dojść w sytuacji, kiedy bakterie znajdują się we krwi maluszka i przedostają się z niej np. do nerki lub pęcherza moczowego. 

Na zapalenie pęcherza bardziej narażone są dziewczynki. Nawracające infekcje pęcherza, bez względu na płeć, mogą wskazywać na wady budowy układu moczowego lub świadczyć o nieprawidłowym funkcjonowaniu samego pęcherza. 

Objawy przy zapaleniu pęcherza w dużej mierze zależą od wieku dziecka. Im starsze dziecko, tym bardziej będą one przypominać te, które występują w przypadku dorosłych. Należą do nich m.in.: 

• częste wizyty w toalecie, 
• pieczenie i ból przy oddawaniu moczu, 
• ból w podbrzuszu,
• podwyższona temperatura ciała. 

Rozpoznanie zapalenia pęcherza u małych dzieci to sprawa zdecydowanie trudniejsza. Im dziecko młodsze, tym objawy będą bardziej ogólne i niekojarzące się z układem moczowym. Noworodki i niemowlęta przy zapaleniu pęcherza mogą wymiotować, mieć biegunkę, gorączkę, tkliwy i bolesny brzuszek, a także podczas choroby mogą pojawić się problemy z karmieniem i pojeniem. Z tego też powodu niekiedy trudno od razu odróżnić u małego dziecka zapalenie pęcherza od zwykłej jelitówki, która wywołana jest najczęściej przez wirusy i nie wymaga podania antybiotyków. 

Aby stwierdzić zapalenie pęcherza moczowego u dzieci, lekarz zleca wykonanie badania ogólnego moczu oraz niekiedy jego posiew. Te dwa proste i stosunkowo tanie badania pozwalają skutecznie potwierdzić bądź wykluczyć u dziecka infekcję układu moczowego. Pamiętaj, aby do badań pobrać pierwszy poranny mocz ze środkowego strumienia. Bardzo ważne, aby okolica ujścia cewki moczowej u dziecka była dokładnie umyta. W tym celu wystarczy podmycie wodą.

Ponieważ najczęstszą przyczyną wywołującą zapalenie pęcherza u dzieci są bakterie, w leczeniu konieczne jest użycie antybiotyku. Leczenie trwa z reguły kilka dni. W przypadku noworodków oraz niemowląt konieczne może być stosowanie antybiotyków dożylnie. Ten sposób podawania leków jest również preferowany u dzieci, u których zakażenie przebiega np. z wysoką gorączką lub wymiotami. Jeżeli stan twojego dziecka uległ w trakcie leczenia pogorszeniu, tj. wystąpiła bardzo wysoka gorączka, maluszek jest odwodniony, a jego oddech i tętno mocno przyspieszyły, powinnaś jak najszybciej udać się do szpitala. 

Pamiętaj, że to lekarz podejmuje ostatecznie decyzję o rozpoznaniu i leczeniu, jakie będzie najskuteczniejsze. Z tego względu zawsze stosuj się do jego zaleceń oraz wytycznych.

Nieleczone zapalenie pęcherza u dziecka może mieć bardzo poważne skutki. Jednym z nich jest odmiedniczkowe zapalenie nerek. Dochodzi do niego w momencie, kiedy bakterie, które wywołały wcześniej zapalenie pęcherza, zaczynają przemieszczać się dalej w układzie moczowym. Poprzez moczowody docierają one do nerek i wywołują tam zapalenie. Leczy się ono trudniej niż zapalenie pęcherza, a sama choroba jest znacznie bardziej bolesna i uciążliwa dla dziecka. 

Ostre, odmiedniczkowe zapalenie nerek to niejedyne potencjalne powikłanie nieleczonego zapalenia pęcherza u dziecka. Bakterie mogą również doprowadzić do powstania zbiornika ropy w nerce, czyli tzw. ropnia. W skrajnych przypadkach zapalenie takie może przekształcić się w przewlekłą chorobę nerek, a ostatecznie doprowadzić do niewydolności tego narządu. 

Bakterie wywołujące zapalenie pęcherza mogą również przedostać się do krwi dziecka, doprowadzając do tzw. urosepsy, czyli zakażenia ogólnoustrojowego. Jest to sytuacja stanowiąca bezpośrednie zagrożenie dla życia maluszka i wymaga leczenia szpitalnego. W przypadku urosepsy bez względu na wiek dziecka konieczne jest podanie antybiotyków dożylnych. 

Aby uniknąć wymienionych powikłań, najważniejsza jest szybka wizyta u lekarza oraz stosowanie się do wszystkich zaleceń specjalisty.