Jak liczyć wiek dziecka w tygodniach?

Liczenie wieku dziecka w dniach, tygodniach, miesiącach to domena pierwszych chwil życia. Gdy dziecko wyrasta z niemowlęctwa, przechodzimy do określania jego wieku w latach.

Dlaczego liczenie pierwszych tygodni życia niemowlęcia jest tak ważne?

Pierwsze tygodnie życia dziecka to czas, w którym maluch bardzo szybko się zmienia. Dzieci doświadczają też tzw. skoków rozwojowych.

Pierwsze 52 tygodnie życia, czyli pierwszy rok życia dziecka, to długa droga. Dziecko przechodzi nieporównywalne z niczym innym zmiany. Widzimy przejście od leżącego i niekomunikującego się noworodka, do osoby, która siedzi, staje, niekiedy stawia już pierwsze kroki i wymawia pierwsze słowa, a przynajmniej próbuje intencjonalnie się komunikować.

Liczenie pierwszych tygodni życia dziecka ułatwia orientację w jego dokładnym wieku i etapie rozwoju.

W przypadku dzieci urodzonych przed terminem stosuje się podwójne równoległe określanie wieku dziecka, tzw. wiek urodzeniowy i wiek korygowany. Jako wiek urodzeniowy rozumiemy liczenie dni od dnia narodzin. Natomiast wiek korygowany liczony jest od dnia, który był wskazywany jako termin porodu przy założeniu, że ciąża byłaby donoszona.

Przykład: Wcześniak z 34. tygodnia ciąży, urodzony dnia 1 stycznia. Dziecko w dniu 1 marca będzie mieć 8 i pół tygodnia, jeśli chodzi o wiek urodzeniowy. Jednocześnie to zaledwie 3 i pół tygodnia, jeśli chodzi o wiek korygowany.

Jest to istotne, ponieważ wcześniaki nierzadko wg wieku urodzeniowego mogą wydawać się opóźnione względem rówieśników. Jednak wiek korygowany zwykle w przybliżeniu określa ich etap rozwoju.

Pamiętaj, że w przypadku dzieci, które są skrajnymi wcześniakami lub doświadczyły trudności okołoporodowych, rozwój może przebiegać w indywidualnym i nieprzystającym do schematów tempie.

Jak prawidłowo liczyć tygodnie niemowlaka?

Rodzice niekiedy stają przed dylematem, jak liczyć wiek dziecka w prawidłowy sposób. Dotyczy to m.in. zaleceń pielęgnacyjnych czy dietetycznych, których należy przestrzegać w określonych tygodniach.

W przeciwieństwie do tygodni ciąży, które są liczone zgodnie z tym, który tydzień jest rozpoczęty, wiek dzieci liczymy na podstawie tygodni, a później miesięcy i lat skończonych.

Jeśli mamy wątpliwości, jak liczyć wiek dziecka w tygodniach, porównajmy to z liczeniem wieku dziecka w latach. Maluch ma rok po pierwszych urodzinach. Mówimy o roku skończonym, a nie trwającym. Tak samo liczymy wiek w mniejszych jednostkach, jak tygodnie i miesiące.

Jak liczyć wiek dziecka w miesiącach?

Miesiące życia dziecka liczymy analogicznie do tygodni i lat – czyli podajemy, ile skończonych miesięcy ma dziecko.

Pamiętaj też, że miesiące kalendarzowe nie są równe 4 tygodnie. Dlatego miesiące podsumowuj na postawie daty urodzenia (np. dziecko urodzone 1 stycznia ma 4 miesiące w dniu 1 maja, a nie po skończeniu 16 tygodni).

Mimo spotykanej często na forach rodzicielskich miary wieku dziecka w miesiącach przez długi czas, nie ma potrzeby liczenia miesięcy dziecka dłużej niż rok, maksymalnie dwa lata. A więc np. „ 40 miesięcy” to niepotrzebna komplikacja, zamiast precyzji. O wiele lepszym rozwiązaniem jest informacja, że dziecko 3 lata – lub 3 lata i 4 miesiące, jeśli dbamy o szczegóły i są one istotne w danym kontekście.

Wyłącznie w przypadku konsultacji medycznej, bilansu dla określonego wieku itd. może być potrzeba podawania dokładnego wieku – lat i miesięcy. W przypadku dawkowania leków ważniejsza od wieku jest masa ciała dziecka.

Dlatego nie sugeruj się dawkowaniem stosowanym przez inne mamy, gdyż każde dziecko ma inne gabaryty. Dawki odmierza się w przeliczeniu na kilogram masy ciała. Jeśli posłużysz się uproszczonym dawkowaniem na podstawie informacji o leczeniu rówieśników twojego dziecka, możesz nieświadomie przedawkować farmaceutyki albo podać dawkę zbyt małą, aby była skuteczna.

Pierwsze tygodnie życia dziecka – o czym musisz pamiętać?

Pierwsze tygodnie i miesiące życia dziecka to kluczowy czas. To właśnie w tym okresie rodzice powinni zadbać o dziecko tak, żeby to procentowało przez resztę jego życia. Także dla rodziców to niezwykły czas „nauki obsługi” maleństwa.

1. Zadbaj o właściwe ustawienie łóżeczka dziecka – w cichym, zacienionym miejscu. Dziecko, po pobycie w brzuchu, może czuć dyskomfort związany z intensywnym światłem i hałasem.
2. Pamiętaj o odpowiedniej pielęgnacji maleństwa – dbaj o kikut pępka, a także o delikatne części ciała pod pieluszką
3. Dzieci po narodzinach lubią, gdy jest im ciasno! W brzuchu nie ma zbyt dużo przestrzeni, więc lekkie unieruchomienie malucha może sprzyjać jego poczuciu bezpieczeństwa. Możesz owijać dziecko na podobieństwo tortilli w becik lub robić kokon z kocyka.
4. Ssanie jest męczące dla dzieci. Dlatego nie dziw się, że przerywa jedzenie – to nie oznacza, że już się najadło. Nie irytuj się, że za długo „wisi” przy piersi – dla dziecka to także forma budowania bliskości.
5. Nie przegrzewaj – temperatura ok. 20-22 stopnie to optymalna temperatura w dziecięcym pokoju za dnia. W nocy możesz obniżyć temperaturę do ok. 18-20 stopni.
6. Nie kąp codziennie – zgodnie z aktualnymi zaleceniami kąpiel raz na dwa, trzy dni będzie w zupełności wystarczająca.
7. Nie kładź spać na poduszce. Niemowlęta powinny spać na płaskim podłożu (opcjonalnie łóżeczko może być nieznacznie uniesione po stronie głowy dziecka. To tzw. pozycja antyrefluksowa, dzięki której dziecko mniej ulewa)
8. Proś o pomoc! Bez wyrzutów sumienia zostawiaj w miarę możliwości dziecko z innymi kompetentnymi osobami (np. z drugim rodzicem) lub proś innych o pomoc w codziennych obowiązkach.
9. Śpij kiedy dziecko śpi – w miarę możliwości, oczywiście. Wszystkie mamy wiedzą, ile jest pracy w domu: prania, sprzątania, wyparzania dziecięcych akcesoriów itd. Dlatego wiele osób nadrabia obowiązki kosztem snu. Jeśli tylko masz taką możliwość, spróbuj zorganizować pomoc, żeby choć trochę się wysypiać. Przewlekłe zmęczenie odbija się na stanie zdrowia i na psychice. Pamiętaj, że depresja to choroba, która zagraża nawet życiu twojemu i dziecka!
10. Oswajaj dziecko z dotykiem. Przed narodzinami dziecko nie doświadcza zbyt wielu bodźców. Dla niemowląt polecany jest tzw. masaż Shantala.

– W niedługim czasie od narodzin, bo już od 2 miesiąca życia, można zacząć przyzwyczajać swoje dziecko do masażu i dotyku – podpowiada Maria Głuchowska, terapeutka manualna. – Masaż Shantala może być wykonywany nie tylko przez fizjoterapeutę, ale i przez samych rodziców. 

Dlaczego właśnie ten masaż uważa się za szczególnie dobroczynny i ważny w pierwszych tygodniach życia dziecka?

– To doświadczenie wzmacnia poczucie więzi dziecka z rodzicem, uczy bliskości, dotyku relaksuje  dzięki czemu nasze nowonarodzone dziecko może być spokojniejsze, szczęśliwsze i mieć lepszy sen – wymienia specjalistka.

– Poza tym, tak jak każdy masaż, także masaż Shantalla działa pozytywnie na krążenie,  trawienie, ułatwiając pozbycie się gazów i problemów pokarmowych, buduje i wzmacnia system odpornościowy, a także poprawia stan skóry. Może to być sposób na np. rozprowadzanie nawilżającej oliwki – dodaje Maria Głuchowska.

– Masaż można wykonywać codziennie lub rzadziej. Natomiast istotna jest obserwacja reakcji dziecka, co jest również przydatną lekcją dla matki, aby poznać jego potrzeby i upodobania – podkreśla terapeutka manualna.

W sieci i w literaturze znajdziemy instrukcje, jak masować niemowlęta. W razie wątpliwości możemy wybrać się również na kurs, gdzie nauczymy się teorii i przede wszystkim praktyki. Co ważne, a bywa pomijane, masaż Shantalla można stosować także u starszych dzieci.

– Może to być również rutyna budująca poczucie bezpieczeństwa i forma spędzania czasu, pokazywanie dziecku, że cała uwaga jest skupiona na nim i jego potrzebach. Uważam, że każdy świadomy rodzic wyświadcza wielką przysługę dziecku zaznajamiając je z tą formą masażu i ucząc czucia własnego ciała. Pomaga to uniknąć wielu psychosomatycznych problemów – zauważa specjalistka Maria Głuchowska.