Sadzanie dziecka – czy powinno się to robić

Różnica między sadzaniem a siadaniem dziecka jest dość istotna. Siadanie niemowlaka jest zdecydowanie bardziej skomplikowanym procesem. Wymaga od dziecka więcej wysiłku i umiejętności. To samodzielne przejście do określonej pozycji. By móc powiedzieć, że dziecko umie siedzieć, musi ono przyjąć taką pozycję z pozycji czworaczej lub bocznej – bez pomocy opiekunów. Siedzenie może być także efektem biernego posadzenia niemowlaka przez rodzica na przykład na kolanach czy z podparciem – będzie to sadzanie dziecka, a nie jego samodzielne siedzenie.

Każde dziecko rozwija się w swoim tempie, którego nie ma potrzeby przyspieszać. Od kiedy sadzać dziecko?

– Dziecko jest gotowe na pozycję siedzącą, gdy samo potrafi ją przyjąć. Bierne sadzanie dziecka, które nie jest w stanie z tej pozycji bezpiecznie przejść do innych, nie niesie za sobą istotnych korzyści dla dziecka. Już 5-miesięczne posadzone przez matkę niemowlę może przez pewien czas siedzieć samodzielnie, jednak po jego postawie ciała widać, że nie ma jeszcze gotowości do tej pozycji. Około 8-10 miesiąca dziecko potrafi samodzielnie przejść do siadu albo z pozycji czworaczej, albo z podporu bokiem. Dopiero wtedy możemy uznać, że jest gotowe na siedzenie – wyjaśnia fizjoterapeutka mgr Marta Sobocińska z gabinetu rehabilitacji Łukasza Sobocińskiego w Warszawie.

Sadzanie niemowlaka na kolanach

Niemowlę powinno przebywać w pozycji siedzącej dopiero wówczas, gdy samo potrafi ją przyjąć i utrzymać się w niej przez dłuższy czas. Czy sadzanie dziecka, które jeszcze nie siedzi samodzielnie, jest dobrym pomysłem? 

– Już kilkumiesięcznego niemowlaka można sadzać na kolanach. Należy jednak pamiętać o zasadzie, by kręgosłup nie był zbyt mocno obciążany osiowo, czyli był ułożony w tzw. fasolkę. Jednak, co bardzo podkreślam, ruch i zmiany pozycji są najistotniejsze dla rozwoju dziecka. Pozycja siedząca dla kilkumiesięcznego malucha powinna być chwilowym przerywnikiem w aktywnym odkrywaniu świata – wyjaśnia Marta Sobocińska. 

Sporadyczne sadzanie niemowlaka na kolanach nie powinno wyrządzić mu krzywdy, jednak najlepiej poczekać z tym do momentu, aż dziecko samo usiądzie. 

Sadzanie dziecka z podparciem

Niektórzy rodzice, chcąc przyspieszyć proces siadania u dziecka, sadzają je i okładają poduszkami. Czy sadzanie dziecka z podparciem jest dobrym rozwiązaniem? Niekoniecznie. Sadzanie 3-miesięcznego dziecka, które nie jest jeszcze na to gotowe, może przyczynić się do rozwoju wad postawy. Niemowlęta poniżej 3. miesiąca życia mają zbyt słabe mięśnie i kręgosłup.

Choć dziecko zaczyna samodzielnie siadać zwykle między 8. a 10. miesiącem życia, zdarza się, że nawet roczniak jeszcze nie siedzi samodzielnie i nie musi to oznaczać odstępstwa od normy. Warto skonsultować się z fizjoterapeutą i poprosić o wskazówki, jak aktywizować dziecko do przyjmowania pozycji siedzącej. Jak zatem pomóc dziecku w nauce siadania? 

• Na naukę siadania dziecka przekłada się nauka leżenia na brzuszku. W pozycji na brzuszku niemowlę uczy się unoszenia i stabilnego trzymania głowy. To doskonałe ćwiczenie mięśni szyi, karku, ramion i brzucha. 
• By dziecko samodzielnie usiadło, musi nauczyć się przekręcać na brzuch. Dzięki temu wzmacnia nie tylko mięśnie brzucha, ale i te zlokalizowane w okolicy kręgosłupa. 
• Sadzanie dziecka – takiego, które jest na to gotowe – na kolanach rodzica jest treningiem do samodzielnego siadania. Ważne jest, by niemowlę przyjęło wygodną, półleżącą pozycję. Jeśli dziecko będzie miało wystarczająco silne mięśnie, może próbować samodzielnie „oderwać” swoją głowę i plecy od rodzica. 
• Starsze niemowlęta warto zachęcać do raczkowania, które powiązane jest z samodzielnym siedzeniem. Dzieci, które chodzą na czworakach, mają warunki do ćwiczenia siadania. Przejście do siadu z pozycji „na kolanach” jest o wiele łatwiejsze.

Musimy pamiętać, że każde dziecko jest inne i rozwija się w swoim własnym tempie, a każda nowa umiejętność powstaje na bazie sprawności nabytych wcześniej. To oznacza, że jeśli dziecko przeskoczyło w swoim rozwoju etap pełzania lub raczkowania, także i umiejętność siadania nadejdzie, kiedy będzie na to gotowe. 

Częstym błędem rodziców jest to, że oczekują od dziecka, które właśnie nauczyło się siadać, by spędzało w tej pozycji długi czas. Tymczasem początkowo dziecko ma siłę, by prawidłowo siedzieć nie więcej niż kilka minut. Nie powinno się też zbyt często podciągać dziecka za ręce do pozycji siedzącej. Traktujmy to jedynie jako element zabawy, a nie normę, ponieważ prawidłowe siadanie powinno być samodzielne, a nie wymuszone.