36. tydzień – który to miesiąc?

36. tydzień ciąży to początek 9. miesiąca, a tym samym końcówka III. trymestru, jak i całej ciąży. Do porodu zostało już niewiele czasu. Ważne jest, abyś kontrolowała ruchy dziecka, i gdy zauważysz ich znaczne osłabienie, udała się do szpitala. To też dobry moment na przygotowanie sobie planu porodu, abyś w przypadku rozpoczęcia akcji porodowej nie musiała się tym martwić.  

Dziecko w 36. tygodniu ciąży jest już na tyle duże, że nie może wykonywać swobodnych ruchów. Dlatego też, jeśli jest ono położone główkowo, istnieje małe ryzyko, że obróci się jeszcze do położenia miednicowego. Lekarz i tak zawsze podczas porodu wykonuje specjalne chwyty Leopolda, żeby upewnić się, jak położony jest płód i czy poród drogami natury jest możliwy. 

W 36. tygodniu płód waży około 2,5 kilograma. Należy jednak pamiętać, że jeśli rodzice są niscy, to dziecko też nie będzie wysokie. Kości czaszki dziecka nie są ze sobą ściśle połączone, co umożliwia mu przeciśnięcie się przez kanał rodny mamy. Meszek na jego ciele zaczyna zanikać, a włosy na głowie stają się grube i dłuższe. Co ciekawe, paznokcie pokrywają całą opuszkę palców stóp. Dziecko zgina też kończyny i przyciska je do tułowia. W 36. tygodniu obwód głowy i brzuszka są praktycznie jednakowe. Jeśli spodziewasz się chłopca, najprawdopodobniej jego jądra już jakiś czas temu zstąpiły do moszny.  

Dzieci urodzone między 34. a 36. tygodniem ciąży określane są późnymi wcześniakami. Stanowią one aż 75 proc. urodzonych przedwcześnie dzieci. Mimo że zazwyczaj rodzą się zdrowe oraz poród przed terminem nie niesie żadnych powikłań, może w niektórych przypadkach dochodzić do zaburzeń termoregulacji, oddychania, żółtaczki czy trudności w karmieniu.

Dużo mam w 9. miesiącu ciąży nie może doczekać się już porodu. Wynika to między innymi z dolegliwości, które towarzyszą kobiecie ciężarnej pod koniec ciąży. Zalicza się do nich zgagę, obecność hemoroidów, bóle kręgosłupa oraz konieczność częstych wizyt w toalecie. Poza tym, brzuch w 36. tygodniu ciąży jest już sporych rozmiarów. Utrudnia schylanie i poruszanie się, a tym samym codziennie funkcjonowanie przyszłej mamy. U wielu kobiet pojawiają się także obrzęki kostek, a także problemy ze snem. Zazwyczaj też masa ciała przyszłej mamy jest w 9. miesiącu najwyższa. Wszystkie te objawy mogą doprowadzać do obniżenia nastroju, nawet jeśli wyczekiwane spotkanie z dzieckiem jest bardzo blisko.  

Organizm kobiety przygotowuje się na nadchodzący poród. Spojenie łonowe rozluźnia się, przez co wiele kobiet skarży się na bóle miednicy. Szyjka macicy skraca się i rozpulchnia, aby być gotowa do rozwierania. Dno macicy, a tym samym cały brzuch ciężarnej zaczyna się obniżać. 

Każda przyszła mama musi pamiętać o istniejącym ryzyku rozwinięcia zespołu HELLP. U większości chorych pojawia się on między 27. a właśnie 36. tygodniem ciąży. Jego objawy są niecharakterystyczne, obejmują ból w nadbrzuszu, wymioty, osłabienie, którym towarzyszyć może nadciśnienie tętnicze.  

III. trymestr ciąży może za sobą nieść ryzyko powikłań ciążowych takich jak np. cholestaza, objawiająca się między innymi świądem skóry i podwyższonym stężeniem kwasów żółciowych we krwi. Ciążę należy wtedy rozwiązać wcześniej – właśnie po 36. tygodniu ciąży. Podobnie jest w przypadku, gdy jesteś w ciąży bliźniaczej jednokosmówkowej dwuowodniowej. Lekarze ginekolodzy nie czekają wtedy z porodem aż do 40. tygodnia. Taka sytuacja ma miejsce również u kobiet, które mają za sobą 2 cięcia cesarskie w przeszłości. W przypadku wystąpienia konfliktu serologicznego między mamą a dzieckiem, ciążę kończy się zazwyczaj między 36. a 37. tygodniem. Poza tym, jeśli dochodzi do rozpoczęcia akcji porodowej w 36. tygodniu, nie jest już konieczna steroidoterapia mająca na celu rozwój płuc płodu. 

Jeśli chorujesz w ciąży na nadciśnienie tętnicze, cukrzycę lub masz np. choroby nerek, od 36. tygodnia powinnaś mieć wykonywane przynajmniej raz w tygodniu badanie kardiotokograficzne (KTG), aby sprawdzić dobrostan płodu.  

36. tydzień to również idealny czas na wykonanie posiewu z pochwy i odbytu w kierunku paciorkowców B-hemolizujących (GBS). Każda kobieta ciężarna powinna być zbadana w tym kierunku między 35. a 37. tygodniem ciąży. Jeśli wynik posiewu jest dodatni, kobieta otrzyma antybiotyk przed porodem. Sama infekcja nie jest groźna dla przyszłej mamy, lecz u noworodka może wywołać np. zapalenie płuc.

Benefity dla rodziców zaraz po urodzeniu dziecka – sprawdź infografikę!