Mężczyzna „w ciąży” – co czuje przyszły tata?

Przynajmniej taki wniosek można wyciągnąć z badania przeprowadzonego na zlecenie kampanii „Płodny Polak”. 73 proc. ankietowanych w wieku 18–35 lat stwierdziło, że planuje mieć choć jednego potomka. Jednocześnie – jak wynika ze statystyk – Polacy zostają ojcami coraz później. Odsuwają to w czasie z powodu nieodpowiedniej sytuacji finansowej, strachu przed sprostaniem wyzwaniu i niepewności co do własnych kompetencji.

Jak reagują na wiadomość o tym, że ich partnerka jest w ciąży? Zazwyczaj radością, a czasem także dumą i ulgą, szczególnie jeśli para starała się o dziecko przez dłuższy czas. Niekiedy pojawia się niedowierzanie, które później zamienia się w euforię okraszoną łzami wzruszenia, a przynajmniej w zadowolenie.

Jednak zdarza się, że mężczyzna reaguje na taką informację z mniejszym entuzjazmem. Szczególnie dotyczy to młodszych osób, nieplanujących ojcostwa i nieprzygotowanych do tej roli. W takiej sytuacji pojawia się zaskoczenie, niepewność, strach lub nawet złość czy powątpiewanie „czy jest to moje dziecko”.

Po pierwszych, zwykle intensywnych emocjonalnie chwilach, mężczyzna staje przed poważnym zadaniem, jakim jest oczekiwanie na narodziny dziecka. Ciąża partnerki często bywa dla niego poważnym wyzwaniem.

Gdy mężczyzna jest bardzo silnie związany z matką swojego dziecka, może przeżywać ciążę równie mocno jak ona. Pojawia się bowiem u niego tzw. syndrom kuwady. Określenie pochodzi prawdopodobnie z języka francuskiego od słowa „couver” oznaczającego „wysiadywać, wylęgać, siedzieć na jajach”, zaś przenośnie „otoczyć kogoś troskliwością”.

Czym się przejawia? Syndrom kuwady ma objawy zbliżone do tych, z którymi zmaga się ciężarna partnerka. Symptomy najczęściej dają o sobie znać w pierwszym i trzecim trymestrze. Zazwyczaj są to nudności, wymioty, wzdęcia, zaparcia, biegunki, ból podbrzusza i brzucha, przyrost masy ciała (niektórzy mężczyźni tyją w tym okresie nawet kilkanaście kilogramów), problemy skórne, zmęczenie oraz skurcze nóg.

Syndrom kuwady ujawnia się u mężczyzn, którzy mają zostać ojcami po raz pierwszy, zazwyczaj w wieku 29–35 lat. Jak często występuje? Z niektórych statystyk wynika, że ciążowe dolegliwości może mieć 10–20 proc. mężczyzn, choć są też specjaliści szacujący, że z objawami zespołu zmaga się (w różnym nasileniu) nawet co drugi przyszły ojciec.

Syndrom kuwady nie jest zjawiskiem nowym. Pierwsze wzmianki o nim można znaleźć w dziełach Diodora z Sycylii, który już w 60. roku przed naszą erą opisywał, jak przyszli ojcowie przeżywają ciążę. Informacje na ten temat można odnaleźć w mitologii Celtów, w kulturach Irlandczyków oraz Basków. Syndrom kuwady to częste zjawisko w prymitywnych plemionach.

Naukowcy z Uniwersytetu św. Jerzego w Londynie twierdzą, że problem może mieć związek z niepokojem mężczyzny o ciążę partnerki. Za występowanie dolegliwości odpowiada też spadający poziom testosteronu we krwi przy jednoczesnym wzroście stężenia hormonów żeńskich: estrogenu i prolaktyny. Z kolei psychoanalityczne interpretacje syndromu zakładają, że u jego podstaw może tkwić zazdrość o funkcje prokreacyjne kobiet (tzw. zazdrość o macicę).

Ciążę partnerki przeżywają oczywiście także mężczyźni, u których nie występuje syndrom kuwady. Muszą oni bowiem poradzić sobie nie tylko z własnymi uczuciami, ale również powinni stanowić wsparcie dla kobiety zmagającej się wówczas z rewolucją hormonalną, skutkującą nie tylko licznymi dolegliwościami fizjologicznymi (mdłościami, wymiotami, zgagą czy bólami głowy), ale również wahaniami nastroju.

Odpowiedzialny partner powinien to zrozumieć i w miarę możliwości starać się rozładować nagromadzone emocje. Musi nie tylko odnaleźć w sobie nowe pokłady empatii, cierpliwości i czułości, ale też przejąć na siebie wiele dotychczasowych obowiązków partnerki. W ten sposób zacznie kreować rolę przyszłego opiekuna rodziny.

Pobierz infografikę