Naturalne leczenie wirusowych infekcji górnych dróg oddechowych przy wykorzystaniu pelargonii afrykańskiej

Pediatra często ma tłum dzieci z gorączką i bywa zniecierpliwiony, gdy przychodzimy z banalnym przeziębieniem, z którym łatwo można sobie poradzić środkami domowymi.

Oczywiście powinniśmy się jak najbardziej starać, aby dzieci nie łapały przeziębień, czyli wzmacniać organizm przez zdrowe żywienie, dostarczanie niezbędnych substancji, w sezonie infekcyjnym szczególnie łatwo przyswajalnego białka (super są rosoły wolno gotowane), długie spacery, witaminy, głównie C i D3.

Ale gdy już zdarzy się „złapanie” wirusa, dziecko kicha, z nosa leci woda, nosek jest czerwony od wiecznego wycierania, za chwilę pojawiają się żółte gile i „mokry” kaszel, nosek się przytyka, pojawiają się strupki, zaczyna wysychać i boleć gardło, wtedy musimy maluchowi pomóc. Należy go porządnie napoić – oddychanie przez usta wysusza śluzówki. Zaparzmy mu herbatkę z lipy, dodajmy do niej soku malinowego, oczyśćmy nosek, podajmy mu wyciąg z korzenia pelargonii afrykańskiej.

Pelargonia afrykańska to daleka siostra naszej ozdobnej pelargonii, nie jest powszechnie kojarzona z rośliną leczniczą, a szkoda, bo przecież jest wykorzystywana w medycynie naturalnej od ponad 120 lat. Od dawna obserwowano jej regenerujący wpływ na rzęski pokrywające nasze drogi oddechowe, które przy infekcjach wirusowych brzękną, łamią się i gną w gęstym śluzie. Ich paraliż skutkuje tym, że nie usuwają one martwych komórek oraz bakterii.

Badania naukowe potwierdzają w rzetelnych publikacjach korzystny efekt zastosowania wyciągu z korzenia pelargonii zarówno w infekcjach wirusowych, jak również w łagodnych bakteryjnych. Działanie przeciwwirusowe jest cały czas przedmiotem badań, gdyż tajemnice sprawności naszego układu immunologicznego ciągle są jeszcze w całości nieobjaśnione. Znamy oczywiście mechanizmy replikacji wirusów oraz rozmaite substancje biologicznie czynne produkowane przez nasze organizmy w odpowiedzi na infekcję, ale bardzo dużo pozostaje nadal do wyjaśnienia.

Skuteczność wyciągu z korzenia pelargonii została dostrzeżona przez stowarzyszenia naukowe. Europejskie Towarzystwo Chorób Płuc uznało oficjalnie ekstrakt z korzenia pelargonii za środek dostępny w leczeniu naturalnym – nie tylko banalnych infekcji, ale również zapalenia oskrzeli. A to dzięki temu, że zastosowanie ekstraktu z korzenia pelargonii skraca czas trwania kaszlu, szybciej ustępuje duszność i ból w klatce piersiowej oraz znacząco zmniejsza się ilość wydzieliny w oskrzelach.

Badacze, którzy muszą być sceptyczni i starają się wszystko potwierdzić naukowo, porównywali działanie wyciągu z korzenia pelargonii z placebo, i udowodnili skuteczność statystyczną, czyli wykluczyli przypadkową zbieżność, zastosowania wyciągu z korzenia zarówno u dorosłych, jak i u dzieci z objawami ostrych infekcji. Uśredniony czas powrotu do zdrowia wynosił 6,9 dnia w grupie leczonej ekstraktem z pelargonii, a 8,2 dnia u pacjentów z grupy kontrolnej.

W innym badaniu u pacjentów z zapaleniem gardła i migdałków obserwowano zmniejszenie nasilenia objawów, w ciągu 4 dni u jednej trzeciej ustąpił ból gardła (w grupie kontrolnej u co szóstego), natomiast gorączka spadła u prawie 80 proc. pacjentów (25 proc. w grupie kontrolnej).

Również nasze rodzime badania przeprowadzone na dzieciach z infekcjami dróg oddechowych potwierdziły, że zastosowanie wyciągu korzenia pelargonii, na początku objawów infekcji układu oddechowego zmniejsza objawy lub powoduje szybsze ich ustąpienie, zmniejsza ryzyko powikłań bakteryjnych, pozwala na szybszą regenerację, powrót normalnych funkcji oraz ogranicza stosowanie innych leków, takich jak paracetamol, lub co najważniejsze antybiotyków, które niszczą również naszą własną florę bakteryjną. Czas trwania infekcji skrócił się z 7-9 dni do 5-6.

Skuteczność wyciągu z korzenia pelargonii w zwalczaniu kaszlu można porównać do popularnych leków na kaszel, takich jak mukosolvan czy mukolina.

Wyciąg z korzenia pelargonii jest dobrze tolerowany, może zapewnić działanie zapobiegawcze przeciw pogarszaniu się stanu klinicznego lub powikłaniom infekcji, jednocześnie zmniejszając zapotrzebowanie na środki przeciwbólowe i antybiotyki.

Dr n. med. Ewa Willak-Janc – I Katedra Pediatrii, Klinika Alergologii i Kardiologii Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu